Bed en Breakfast vol liefde
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 26 juli 2024
Heeeeel vroeger, was Henrys Grand café (waar het op kleine Nerootje na allemaal begon, ook nog een hotel. Toen ik het Hotel Marktzicht overnam en omtoverde tot Henrys Grand café, was het namelijk een hotel en aangezien je als beginnend ondernemer alle omzetvarianten nodig hebt, ging ik ook het hotel exploiteren. … Nou… hotel was wel een hele exotische naam, het was meer een kamer verhuurbedrijf, met 6 kamers. Een vierpersoonskamer, een drie persoonskamer en 4 tweepersoonskamers. 1x douche en toilet op de gang .De douche had 2 standen; bloedheet en koud en op de gang waren de wanden bekleed met tapijt. Nou dan heb je een beetje een beeld hoe mijn hotelierbestaan eruit zag. Dit is al 28 jaar terug en zelfs toen was dit al niet meer up to date. Maar zoals gezegd, ik had alle omzet nodig, dus ook die van de hotelkamers. Wel was ik zo verstandig om Danielle hoofd van het hotel te maken, Daan deed dus de incheck, de wandeling naar boven en gaf antwoord op alle moeilijke vragen. Daan was een kordate West-Friese serveerster, maar met haar slechts 25 jaar was ze evengoed niet voor de poes. Ze zei nog net niet hoe laat het licht uit moest, maar van strapatsen moest ze niks hebben. Tot de familie Jansen boekte. Of eigenlijk boekte de familie Jansen helemaal niet, dat had Hotel de Nachtegaal gedaan, die hadden namelijk een overboeking en kon de familie Jansen niet plaatsen en of wij hen konden helpen. De Nachtegaal blij met de oplossing en de familie Jansen had geen idee waar ze terecht zouden komen. Hotel Grand Café Henrys was de plek waar zij zouden slapen na een bruiloft. Aan de naam lag het niet. Een en al grandeur als je de naam moest geloven.
Daan werd gebombardeerd tot gastvrouw en bracht de binnendruppelende gasten naar hun kamer. We hadden 15 bedden verdeeld over 5 kamers. We gingen er van uit dat dat ook gecommuniceerd was en allemaal familie, dus met z’n drieën op een drie persoonskamerkamer zou geen probleem moeten zijn. Het eerste koppeltje dat Daan naar kamer drie bracht, was een verliefd stelletje, die zin hadden in de bruiloft, maar ook in elkaar. Net toen zij goed en wel geïnstalleerd waren, kwam oma van 76 de kamer binnen lopen om het nog overgebleven bed te claimen. De eerste confrontatie met Daan was een feit. Niet zeuren, we hebben maar 15 slaapplaatsen, jullie zijn met 15 personen, dus oma slaapt bij jullie. Langzaam kwamen de rest van de gasten binnen. Toch wilden ze allemaal even naar het toilet, gelijk werd Daan gebeld. Geen toilet papier… Daan naar de supermarkt en 6 rollen pleepapier gehaald. Opgelost zou je zeggen…Toen wilde de hele familie Jansen douchen; weer werd Daan gebeld. Waar zijn de handdoeken. Oeps… Daan naar de Hema en heeft daar 15 hagelnieuwe handdoeken gekocht. Weer een file voor de douche en onder de douche hoorde je slechts twee kreten; Brrrrrr of Au!!! Na de douchebeurt kon de hagelnieuwe badhanddoek gebruikt worden. Alleen nieuwe handdoeken drogen niet zo lekker af. De voltallige familie Jansen vertrok licht geïrriteerd naar de bruiloft en Daan had de vlekken in haar nek staan.
Om 01:00 uur kwamen ze na een dol feest weer terug. Of ze nog een drankje konden drinken aan de bar?? Als een volleerde hospita pareerde Daan de vraag met; Nee niks ervan, tis mooi geweest, de bar is dicht en allemaal te bed. Teleurgesteld vertrokken de Jansens naar boven. Dan zou je denken; eind goed al goed, maar niets is minder waar.
Ikzelf had een kantoortje boven op de gang bij de hotelkamers en wilde nog wat boekhouding doen. Het was tenslotte onze eerste week en er lag nog werk op me te wachten. Om 3 uur ‘s nachts werd er op mijn deur geklopt. Mijnheer Jansen. “Mijn zoontje is ziek geworden en tijdens het kotsen is hij door zijn bed gezakt.” Vermoeid liep ik mee naar de hotelkamer en zag daar een troosteloze aanblik. Het hoofdeind was van de spiraalbodem losgeschoten en het onfortuinlijke jochie lag opgerold tegen de muur met zijn benen omhoog te gillen in zijn eigen braaksel.
Ik, met veel vijven en zessen, het voeteneind los gewrikt, zodat hij weer recht lag. Zijn bed verschoond en met een vies gezicht de lakens in de wasmachine gegooid. Daan was natuurlijk al naar huis, anders had ik het zeker aan haar gevraagd. Maar ja, Daan was het avontuur met de familie Jansen ook meer dan zat.
Om 4 uur wilde ik naar huis. Ik keek nog even bij de zieke jongen in zijn kamer en vroeg zijn vader of ik de dokter moest bellen. “was niet nodig” zei hij bars. Toch gaf ik hem een telefoonlijst uit de keuken met onze nummers er op. Op die keukenlijst staat natuurlijk mijn Chef-kok als eerste en mijn nummer stond daaronder. Om 6 uur wilde mijnheer Jansen toch een dokter bellen. Hij belde het eerste nummer op de lijst. Dat was niet ik, maar mijn chef-kok, die van het hele familie Jansen drama niets had mee gekregen. Om 6 uur in de morgen nam mijn chef-kok zijn thuis telefoon op.” Ik heb een dokter nodig” zei mijnheer Jansen zonder enige uitleg. “Dat heb je GVD zeker” zei mijn nietsvermoedende chef-kok. “Het is verdorie 6 uur ‘s morgens” Boos gooide hij de hoorn op de haak. Geen dokter dus.
Ikzelf lag ook niet helemaal lekker in bed en ik kon de slaap niet vatten na dit hoteldebacle. Om 7 uur uur belde ik de ontbijthulp op, om het verhaal uit te leggen. De telefoon ging over en werd goddank opgenomen. “Met Jansen!!!!” . Shit verkeerd nummer gedraaid. Ik belde snel het nummer van Henrys weer. “Met JANSEN” klonk het furieus aan de andere kant. Ik dodelijk vermoeid, snapte het niet helemaal en zei verbouwereerd. “Met Jansen????? Ik zoek de ontbijt hulp van het hotel!! “Ik ook “zei Jansen. De ontbijthulp had zich verslapen!!!!! Moedeloos legde ik de hoorn op de haak.
De volgende morgen heb ik het woordje Hotel van de gevel gekrabd.
Fijne vakantie
Peter Visser
Deel
