Blijven hopen op puinhopen
Column: ikWik
Gepubliceerd: 17 februari 2023
Een ietwat bijzondere titel, maar het slaat op de ontreddering die zich elders voordoet. Waarbij reddingswerkers worden geconfronteerd met de dood, en van een wonder gesproken mag worden wanneer iemand nog levend onder die puin gered kan gaan worden. Volgens Arthur Japin ‘spoort de dood de levenden aan. ‘ Maar we hebben de neiging om voor een belangrijk deel de dood te ontkennen, hooguit
wanneer zich rampen van deze omvang voordoen om daarbij stil te gaan staan.
Berusting, bezinning, ontkenning en niet in de laatste plaats dat ‘hoop doet leven.’ Een platitude van jewelste, maar het geeft wel een bepaalde emotie weer. En waar emoties voor een belangrijk deel worden weggedrukt, ontkom ook ik er niet aan dat de foto’s die mij bereiken van invloed zijn op mijn gemoed. En waar elders tranen rijkelijk vloeien, is het bij mij een brok in de keel wat ik probeer weg te slikken.
Maar ook dat is niet veel meer dan mijn emoties proberen in de hand te houden. En waar mensen in sommige situaties op sterven na dood zijn, ook dat is een kwestie van die mens, die er alleen op kwam en omringd door familieleden afscheid dient te gaan nemen. En dat is een andere dood dan dat beton je uit het leven verpletterd. Waardoor de LP van Boudewijn de Groot, ‘voor de overledenen’ van totaal andere dimensie wordt voorzien.
Voorzien en daaraan gekoppeld de mogelijke voorzienigheid, die zich niet altijd helder en duidelijk voordoet. Soms gaat het om kleine gebeurtenissen die naderhand een behoorlijke impact blijken te hebben. Die je soms de rest van je leven mee zult moeten dragen, je mogelijk op termijn een modus weet te vinden om dat ergens in jouw leven een plek te kunnen geven. Een niet zichtbare last die voor
een deel het geluk dat je eerst toelachte, als sneeuw voor de zon laat verdwijnen.
En dat zodanig van invloed kan zijn dat je je afvraagt of dit nog wel een deel van je leven kan zijn. Waardoor de zelfgekozen dood zich op jouw pad kan gaan begeven. Simpelweg omdat de hoop, die je voordien tot je beschikking had, als rook is verdwenen. En dan komt het vat (de doos) van Pandora in zicht. Nieuwsgierigheid als drijfveer en door het openen bevrijde zij alle rampen, ziekten en zorgen die zich over de aarde konden verspreiden. Vanuit de Griekse Mythologie wordt hier nog steeds aan gerefereerd en het is een wonder dat we nog steeds kunnen bestaan. Op de wijze waarop wij mensen ook nog geregeld elkaar naar het leven staan. Oorlog en vrede, zorgen omtrent morgen, de strijd die mensen voeren omtrent het dagelijks bestaan, de hordes vluchtelingen die zich constant moeten schikken naar wat
wetten in een land tevoorschijn toveren.
Het dwingt niet iedereen om even de tijd te nemen om stil te staan bij die rampen. Het enige dat zou kunnen helpen is naast geld en goed de tijd te nemen voor een moment van bezinning. Iets in de vorm van ‘bezin voordat u begin’.
ikWik-11-2-2023