Dankbaar
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 27 september 2024
Afgelopen maand nam ik afscheid als voorzitter van Hart van Noord-Holland. Een samenvoeging van Alkmaar Marketing en de VVV met inmiddels een regionale rol als citymarketing organisatie. Een prachtige club voornamelijk jonge mensen bij elkaar, die hun stinkende best doen om Alkmaar zo goed mogelijk te positioneren als leuke stad om te wonen, te werken en te beleven. Ik was slechts voorzitter en mocht samen met bestuur en de directeur, de strategie en het beleid bepalen. Daar heb je vooral enthousiaste medewerkers voor nodig, die ook inhoud willen geven aan dit beleid en die hadden we. Eigenlijk moet dat hebben zijn, want ik ben weg en zij zijn er gelukkig nog.
Het waren 7 geweldige jaren, van een kleine marketingorganisatie uitgegroeid naar een draaischijf waar politiek, ambtenaren, ondernemers en het hele maatschappelijke middenveld elkaar ontmoeten. Ik zei het al, ik was slechts voorzitter want zonder deze enthousiastelingen wordt het allemaal niks. Toch kreeg ik een receptie aangeboden en werd ik eervol ontheven van mijn functies. Ik ben niet bepaald verlegen, maar toch voelde ik me nogal ongemakkelijk. Een receptie met mensen die speciaal voor jou komen is niet alledaags en bovendien vind ik iets starten fijner, dan afscheid nemen. Er waren warme woorden, leuke speeches en natuurlijk waren de Burgemeester en de Wethouder ook aanwezig. Ik zeg natuurlijk, want ik had weliswaar geen enkele inbreng gehad in de gastenlijst, maar ik had wel verwacht dat zij er zouden zijn, omdat we nu eenmaal veel met elkaar te maken hebben gehad.
Ze hadden allebei een leuke speech, waarin ze allebei los van elkaar vertelden, dat het wel kenmerkend was, dat ik soms het randje opzocht… nou ik wist van niets natuurlijk, maar moest heimelijk lachen. Tot dusver verliep de receptie volgens alle verwachtingen. Totdat onze burgemeester ineens een heel serieus gezicht opzette en haar ambtsketen omdeed en gewichtig zei dat ze nu namens de stad Alkmaar praatte en ze mij het ere insigne in goud opspeldde. Ineens was ik ereburger van de stad Alkmaar. Ik was met stomheid geslagen en werd enorm verrast. Ik vond het een enorme eer en moest zelfs even slikken. Zij vertelde me dat dit niet voor iedereen is weggelegd en dat sinds het bestaan van dit eremetaal er slechts 104 zijn uitgereikt. Twee weken later werd nummer 105 uitgereikt aan niemand minder dan Kees Kist. En wie had ooit kunnen zeggen, dat ik voor het leven buurman zou zijn van “ Held” Kees Kist.
En misschien is het pedant om hier over te schrijven, maar het is gewoon een hele eer. Ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat je je inzet voor de maatschappij, maar dat het dan nog beloond wordt ook, is een hele mooie kers op de taart. Bovendien is het gewoon leuk om horen dat je op het goede spoor zit. Dat geldt ook voor mijn vriend Richard Groot. Richard is slager in hart en nieren en niet zomaar een slager; keurslager. Twee jaar geleden heeft hij besloten om het roer om gooien. Natuurlijk bleef hij slager, maar hij toverde zijn winkel totaal om naar een vers concept. Ik noem het gekscherend een “ koud restaurant’. Alles wat je in een goed restaurant kan eten, kun je ook bij Richard halen. Samen hebben we ooit Restaurant Steak opgezet en daar vond ik het al prachtig dat we horeca en het ambacht van een slager konden samenvoegen. Want koks zijn niet altijd goede slagers en slagers niet altijd goede koks. Totdat je het beste van beide werelden weet te koppelen en dat heeft Richard gedaan. Ik durf hier te zeggen, dat hij de slagerij van de toekomst heeft bedacht en daarmee het ambacht van slager nieuw leven heeft in geblazen.
In dezelfde week dat ik mijn speldje kreeg, kregen Richard en Mariska te horen dat ze vers specialist van 2024 zijn geworden. Een award die in heel Nederland geldt en niet zomaar gegeven wordt. Zit ik hier nou reclame te maken voor ze. Nou misschien wel, maar ik ben gewoon trots op ze. Geef je winkel een draai van 180 graden en geloof mij maar, die draai geeft soms ook een draai in je buik, want van tevoren weet je niet of je het wel bij het juiste eind hebt. Makkelijk is het om mee te gaan met de meute, moeilijk is het om voor de troepen uit te lopen. En dat is precies wat ze gedaan hebben. En als je je dan de vers specialist van 2024 mag noemen omdat anderen dat bepaald hebben, krijg je loon naar werken en natuurlijk is de winkel zonder deze prijs net zo leuk en goed, maar het is gewoon fijn te horen dat je inspanningen beloond worden en dat dat gezien wordt door anderen. Ik weet zeker dat ze tegelijk trots en dankbaar zijn en ik weet inmiddels hoe dat voelt.
Peter Visser
Deel
