Niet uit het hart, niet uit het oog
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 23 juli 2021
Ik ontmoette Isabel in café De Stapper. Van horen zeggen wist ik dat het een meid was die je er goed bij kon hebben. Zelf had ik een beeld van haar als stoere chick, zelfverzekerd en niet bang. Achter het beeld wat ik van Isabel had schuilde een lieve meid met een heel klein hartje… Een van de dingen die ik niet ben vergeten (en ik vergeet nogal wat,) was een opmerking toen wij een beetje aan het roddelen waren over een bepaald persoon (geen idee meer welke persoon, haha). Isabel zei toen: ‘Maar jongens, er is toch ook wel iets positiefs over deze persoon te melden’? Isabel had gelijk: er is over iedereen altijd wel iets positief te zeggen en dat heb ik van haar geleerd.
Mark en ik zijn Fernando’s begonnen met z’n tweeën en het is bijna niet meer voor te stellen, maar samen deden wij 26 couvert. Dat is echt heel veel werk. Als we om 23:00 uur klaar waren, moesten wij nog de afwas en alle glazen poleren. Diezelfde week hebben wij een poleermachine gekocht en zijn we op zoek gegaan naar personeel. In de keuken kreeg ik Bartje Smit aan mijn zijde (held) en Mark heeft een tijdje in zijn eentje de voorkant gedaan. Soms leek het wel alsof hij rolschaatsen aan had, zo snel en behendig bewoog hij door het restaurant. In Isabel zagen wij een geschikte kandidaat voor de voorkant, aan de zijde van Mark. Het bedrijf waar Isabel op dat moment werkte werd overgenomen door een nieuwe eigenaar en wij legde de vraag, om voor ons te werken, bij haar neer. Ze wilde haar nieuwe werkgever een kans geven en besloot daar te blijven werken, helaas voor ons. Dat siert haar, dacht ik meteen. Mocht je je bedenken je weet ons te vinden, zeiden wij.
Mark en ik hadden een korte vakantie naar Valencia gepland en op vakantie ontvingen we een berichtje: ‘Die functie, is die al vergeven? Want ik wil ‘em… Afz. Isabel. Als twee blije kinderen sprongen Mark en ik een gat in de lucht! ‘Die functie is per direct aan jou vergeven’, stuurde wij terug! Inmiddels zijn wij drieënhalf jaar verder en gaat Isabel ons verlaten. Dat vinden we echt heel jammer, maar ze gaat een functie buiten de horeca uitoefenen. Ik kan niet anders zeggen dat Isabel een super fijne werkneemster geweest. In de drieënhalf jaar hebben we er naast een collega ook een hele lieve vriendin bij gekregen. Iemand die altijd op haar best was en ook echt een gezicht van de zaak is geworden. Het liefs willen we haar niet kwijt, maar we gunnen haar het allerbeste en dat is wanneer je voor je zelf kiest…
Mensen die mij kennen weten dat bij mij vaak ‘uit het oog, uit het hart’ is. Niet bewust, maar dat loopt zo. Ik wil je bij deze zeggen: Isabel, voor mij ga je niet uit het hart en hopelijk ook niet uit het oog…
Fernando Jonker