Wie op Kaeskoppenstad heeft rondgelopen vorige week heeft haar vast gezien, het meisje zonder stem. Alleen liep ze daar rond tussen de hordes mensen, haast in slow-motion. Haar gelaat ziekelijk, haar blik triest en doordringend tegelijk. Ze keek je recht aan, zonder knipperen en hield je blik vast. Vol met wrok en zonder iets te zeggen was de boodschap duidelijk; jij geeft geen zier om een armoelijer zoals ik. En als ze eenmaal je ongemak had gezien, was je de pineut. Ze dook twee straten verder weer op voor je neus en staarde je aan.

Doodeng was ze. En de beste actrice van Alkmaar.