De afgelopen tijd klonk er veel geklaag over de komst van deelscooters naar Alkmaar. Toegegeven, de types die erop rijden zijn niet geneigd rekening te houden met anderen bij het parkeren van de krengen. Maar de opkomst van e-bikes, daar vind ik wat van…

Ik ben een voorstander van groene alternatieven. Dus toen e-bikes op de markt verschenen was ik zeer optimistisch. Stel je voor dat mensen de fiets pakken in plaats van de auto. Dat is niet alleen beter voor het milieu, maar ook voor de gezondheid! Ouderen kunnen langere fietstochtjes maken, hoe goed is dat?

Dat pakte achteraf gezien helemaal anders uit. Wat vult het straatbeeld tegenwoordig? Geen ouderen op e-bikes en het aantal mensen dat voor korte afstanden de auto pakt lijkt hetzelfde. Fitte, jonge mensen die in mijn jeugd ‘gewoon’ 6 kilometer naar school fietsten door weer en wind, zijn veranderd in wegpiraten op e-bikes. Jawel, ik heb het over… tieners. Een groep mensen waar ik sowieso een heel epistel over kan schrijven, wellicht voor een andere column.

Het zijn trouwens geen gewone tieners. De gemiddelde e-bike kost ruim 1000 euro, dus we kunnen hier spreken van bevoorrechte tieners, een nog erger ondersoort. Met de wind in de zeilen scheuren ze dwars door het centrum en je kan ze beter niet in de weg staan. Hun brein is er nog niet klaar voor rekening te houden met iemand anders dan henzelf. Levensgevaarlijk. Dit betekent overigens ook dat de jeugd zo mogelijk nog minder beweegt dan voorheen, top.

Laten we het probleem bij de wortel aanpakken. Misschien is deze voorkeur voor gemak wel met de paplepel ingegoten. Welke groep kunnen we nog meer bedenken die massaal per e-bike stad en land doorkruist… Eureka! Hippe moeders die op de een of andere manier geld zat hebben. Wie kent ze niet. Ik kan een korte omschrijving geven: ze zijn tussen de 30 en 40, altijd blond, dragen de ‘Ibiza-look’ ’s zomers, hebben een modieuze hond met een evenzo modieuze halsband en vreemd genoeg altijd precies twee koters.

Die koters moeten in de e-bike-bakfiets. Stel je voor dat ze zelf fietsen of erger nog… lopen. En dan met een behoorlijke vaart naar de basisschool, om het met andere hippe moeders over eerste wereldproblemen te hebben. Ik werd laatst bijna voor mijn sokken gereden door zo’n gevaarte, op zo’n e-bike. Mijn leven flitste even aan mijn ogen voorbij, stel je voor wat voor klap dat zou geven, een bakfiets tegen je bakkes. En zo worden in dat kleine terrarium veilig voorop bij mama narcisten gekweekt. Die dit gedrag alleen maar kunnen herhalen…

Guus