Het doet geen pijn
Column: Cindy Schrikkema-Stofberg
Gepubliceerd: 17 maart 2023
The day after… hilarisch. Mensen vragen altijd na je verjaardag “Hoe voelt dat nou, nu je x jaar bent geworden?”. Tja nou om eerlijk te zijn? Exact geen verschil.
Ik voel mij dus vandaag (the day after) gewoon exact zoals ik mij gister voelde en de dag ervoor enz. Ja ik ben nu 50 geworden en als ik het hardop uitspreek klinkt het als oeroud, maar vraag het aan iemand van 75 dan zegt die persoon “ah joh nog een broekie”.
Dus dit oeroude broekie is 50 en ik ben blij dat ik het heb mogen halen.
Maanden van te voren diepe twijfels over hoe ik mijn verjaardag wilde gaan vieren. Ergens is het toch een beetje standaard dat bij bijzondere jubilea je een feestje geeft en groots uitpakt. Ik werd ook meegetrokken in deze trend en terwijl ik een lijst van mensen ging maken die ik dan zou willen en moeten uitnodigen dacht ik “waar ben ik in hemelsnaam mee bezig en voor wie ga je het doen?”
Het klopt je hebt het goed gelezen, “willen en moeten”, want wanneer je de een uitnodigt voel je je soms ook een soort van sociaal verplicht die ander ook uit te nodigen. Please gedrag en vooral geen mensen voor hun hoofd willen stoten of rimpels maken.
Het stopt, en wel hier, dacht ik. Ik nodig vanaf nu alleen mensen uit die ik graag wil uitnodigen. Ik vier mijn verjaardag zoals ik het wil en niet anders.
Donderdag jarig en er moet gewoon gewerkt worden, kind naar school dus ’s avonds alleen met ons drieën uit eten. Mijn oudste kinderen zijn uit huis en wonen te ver.
Vrijdag avond met mijn vriendinnenclub uit eten en zondag mijn kinderen, kleinkinderen (schoon) familie en een paar goede vrienden.
Mijn vriendinnenclub is wel een heel bijzondere moet ik zeggen. In de afgelopen paar jaar heb ik besloten om niemand meer te kenmerken als “beste vriendin” of iets dergelijks want we hebben gewoon allemaal fases in ons leven en ene moment is persoon x heel veel in beeld en belangrijk en andere moment persoon y. Mensen waarvan ik dacht dat ze heel belangrijk waren hebben lelijk achter mijn rug om gesproken en mensen die ik minder belangrijk achtte hebben mij opgevangen. Dat heeft mijn ogen wel geopend, dus met labelen in gradaties doe je mensen ook erg te kort.
Ik heb vriendinnen in allerlei vormen en maten met heel diverse achtergronden en leeftijden. Ze zijn mij allemaal heel dierbaar. Met iedereen een band op ons eigen manier en dat voelt heerlijk zo. Geen claims en geen verwijten als het een poosje wat stiller zou zijn.
Zo heb ik een WhatsApp groep aangemaakt waarin ik vrouwen die mij aan mijn hart liggen heb toegevoegd en waarin wij leuke uitjes, workshops en etentjes zetten. Wie mee wil en kan, die gaat mee en wie niet wil is oké, wellicht de volgende keer. Het mooiste is dat hiermee anderen elkaar ook leren kennen en er een leuk sociaal netwerk ontstaat. Zo veel relaxter dan we vroeger onze BFF hadden en claimden. Zou dit dan toch een voordeel zijn van “het ouder worden”…
Gelukkig is leeftijd slechts een getal die één dag in het jaar van belang is en de rest van de 364 dagen blijf ik lekker mijzelf.
Cindy