Hoop & Loos
Column: ikWik
Gepubliceerd: 17 maart 2023
Heel simpel: je schuift van alles gewoon op de lange baan. Stuurt mensen aan en mensen weg en maakt je niet drukker dan over het dagelijks bestaan. Je maakt je kwaad en mogelijk boos, drukt de ander in een bepaalde hoek en kijkt dan uit naar de wedstrijd wie het verst kan gaan plassen. Je laat de ander weten dat je het met een besluit niet eens bent, draait je kont voor de krib en stelt je voor dat je op termijn de oplosser van de problemen bent. Opdat er een andere wind komt te waaien, haalt bakzeil indien nodig en onderwijl blijf je aan het konkelen. Mogelijk om toch op een zondag een bakkie te gaan halen bij de tegenpartij.
Konkelen, kliekjes gaan vormen en ervoor zorgen dat de plannen zo rap mogelijk in het water zullen gaan vallen. En oud zeer nog steeds naar voren brengen, opdat de wonden uit het verleden weer open gereten worden. Opdat er geen sprake kan zijn van enige vorm van genezing. Want stel je nu eens voor dat die littekens in de loop der tijd verdwijnen. Niet voor te stellen.
Alkmaars Goud wordt een nieuwe kaassoort, maar ook daar gaan jaren aan voorbereiding aan vooraf. Het kan een ka(a)skraker worden, maar dan dienen alle neuzen dezelfde kant op te staan. Ook dan is het een kwestie van de schouders onder dit project te zetten. Want met z’n allen kunnen wij heel ver komen. We
zullen het dan ook met z’n allen moeten doen. En slikken een deel van onze mogelijke ergernissen stomweg in, nemen een hap lucht en gaan door met ademhalen. Maken niet de borst nat, maar drogen ons af met de doeken die we eerder voor het bloeden hebben gebruikt. Gaan genereus om met de mogelijkheden die ons geboden worden en stappen zowaar over onze eigen schaduwen heen. Doen
niet aan symboolpolitiek, stellen ons kwetsbaar op en rechten onze ruggen.
Maar niet in de Stad Alkmaar. We sturen een volgende coalitie stomweg weg. Proberen van het voormalige Belasting gebouw een halszaak te maken. En zowaar, ook dit lukt weer. En de voornemens om de ‘reizigers’ een woonplek te bieden, na dertig jaar soebatten, ook daar zetten we een streep doorheen. Ooit was er de kreet ‘liever langharig dan kortzichtig’, maar ook aan die kreet hebben we geen boodschap meer. En zo blijven we tobben in een tobbe waar geen water meer te vinden is. Dus maken we ons op voor een volgende stemronde, leggen de hele boel plat en wanneer het dan zover is dat die andere partij het voor het zeggen heeft, ach dan is het vroeg genoeg om je daar dan weer aan te gaan ergeren en je
geenszins de bedoeling hebt om je druk te maken omtrent een volgende coalitie.
Januskoppen worden rijkelijk uitgedeeld, nieuwe wethouders worden aangesteld en het hele circus begint dan weer van voren af aan. Waar de ‘wilde dieren’ uit het circus zijn verdwenen, zijn het nu de kippen die het slachtoffer gaan worden.
Jawel, veel kippen zonder kop, eraf en nimmer erop!
1503-ikWik-2023
Deel
