Koningsdag
Column: Mieke Biesheuvel
Gepubliceerd: 28 april 2023
Tien jaar geleden zou Koninginnedag in De Rijp gevierd worden. Dat ging plotsklaps niet door omdat Koningin Beatrix het stokje doorgaf aan haar zoon Willem Alexander. Het bezoek aan De Rijp, waar ik woon, werd daarom een jaar uitgesteld en zodoende bleek De Rijp het toneel van de allereerste Koningsdag. Wat een happening was dat! De Rijp kwam prachtig in beeld via dronebeelden en ik kreeg zo veel reacties in de trant van “wat een leuk dorp is De Rijp!” en “wat woon jij mooi!”. Trots was ik, en met mij vast en zeker álle Rijpers.
Maar ik kan me nog goed herinneren hoe vreemd het was toen ik mijn eerste, toen nog Koninginnedag, in De Rijp vierde. We hadden als gezin net onze allereerste nacht in ons nieuwe huis geslapen, wat op zich al een bijzondere ervaring was. De jaren ervoor woonden we in Egmond, waar Koninginnedag gevierd met een optocht voor de kinderen met versierde fietsen en een vrijmarkt op het plein bij de gymzaal.
Hoe anders was het in De Rijp. We werden vroeg in de ochtend wakker van lawaai in de straat. Wie schreeuwde daar zo? Verdwaasd keken we naar buiten en zagen de dorpsomroeper. In prachtige oudhollandse kledij en met een perkamentrol voor zich declameerde hij met luide stem wat er die dag allemaal te doen was. Droomde ik nog? Was ik zomaar in een toneelstuk terechtgekomen?
Later, na het ontbijt, liepen we naar De Meelzak, het centrale plein in De Rijp. Ook daar keken we onze ogen uit. De vrijmarkt voor de kinderen liep net ten einde en we hoorden de dorpsomroeper nu vertellen dat het ‘keien smijten’ van start zou gaan. Geen idee wat dat was, en dus bleven we nieuwsgierig staan kijken. Twee teams volwassenen streden fanatiek tegen elkaar. Een dobbelsteen lag op een paaltje en die werd er, was de bedoeling, met een grote steen afgegooid. Het aantal ogen van de dobbelsteen bepaalde wie er won. De teams werden met luid gejoel van de toeschouwers aangemoedigd.
In 2014 moest ook onze koning en zijn gevolg eraan geloven. Wederom op De Meelzak waren allerlei spellen uitgestald, waaronder dus het befaamde ‘keien smijten’. Of hij er wat van kon is mij niet bijgebleven, wel dat het een prachtige dag was en ik me inmiddels een trotse Rijper voelde.
De dorpsomroeper declameert nog steeds ieder jaar door de straten en het keien smijten, alsmede ook het ‘katknuppelen’ zijn hier thuis nu ingeburgerde begrippen. Al kunnen we nog steeds gniffelen bij de gedachte aan onze eerste kennismaking met de volksfeesten van De Rijp.
Mieke Biesheuvel
Raadslid Leefbaar Alkmaar