Lang leve het groeten van elkaar!
Column: Milo Berlijn
Gepubliceerd: 11 november 2022
Jolanda (Echte naam bekend bij de redactie) zei het heel rustig maar met volle overtuiging. ‘Ik ben ermee gestopt!’ zei ze in een groep met 30 collega’s die allemaal net al ik verschrikt, verast en verbaasd naar haar keken. Waarmee ben je gestopt? Drugs, drank, roken vroeg ik haar enigszins cynisch op de vrouw af. Nee, met gedag zeggen! Waarom? Omdat niemand meer gedag terug zegt zei ze heel beslist! Dus………………………… streep mij maar weg uit het Gedagzeg-register van het land want ik begin er niet meer aan!
In toenemende mate merk ik dat ‘contact vermijdend gedrag’ het Nieuwe Normaal voor veel mensen is. Ze stellen hun lichaamstaal zo veel mogelijk af op anonimiteit en proberen op alle mogelijke manieren oogcontact te vermijden. En dat is ongelofelijk jammer mede omdat contact maken zorgt voor veiligheid, saamhorigheid, onderling respect, een leuke sfeer, humor en heel veel glimlachende mensen.
Ik ben een notoire gedagzegger en dat maakt mijn leven echt een heel stuk leuker. Ik zeg ‘gedag’ tegen iedereen die ik tegenkom op straat, in het bos, op het strand , in de volle coupe van de trein, in de supermarkt bij de kassa, enz. Niemand ontkomt, binnen een cirkel van 5 meter, aan mijn vriendelijke glimlach die gepaard gaat met een klein vrolijk knikje en een enthousiaste begroeting. Bekende en onbekende ontsnappen niet aan mijn tomeloze behoefte om op een aardige manier contact te maken, óók als ze aanvankelijk minder vriendelijk kijken of er geen behoefte aan hebben. Ik vind het heerlijk om op deze manier een glimlach op hun gelaat te toveren en te genieten van het feit dat ze zich 2 meter verder allebei omdraaien en zich afvragen wie ik ben. En gedrag beïnvloed gedrag want ik merk dat deze personen daardoor ook hetzelfde zijn gaan doen naar anderen toe.
Iedereen zegt gedag vanuit een ander perspectief. Voor sommige mensen is ‘gedag’ zeggen een ingebakken gewoonte vanuit de tijd dat iedereen in de straat nog persoonlijk kende. Voor andere mensen kan het zowel een bewuste als een onbewuste manier zijn om contact te zoeken. Geregeld lukt dat ook want als je heel vaak ‘gedag’ zegt aan anderen dan is er vroeg of laat wel iemand die hierdoor geboeid geraakt en een gesprek aanknoopt. Voor alweer andere mensen kan het een vorm van beleefdheid inhouden en bij je opvoeding horen. En ja, sommige mensen zijn nu eenmaal zo sociaal actief dat ze ook héél véél mensen kennen en daardoor lijkt het er vaak op dat ze echt iedereen ‘gedag’ zeggen als ze over straat lopen. Een dagje Alkmaar met mede columnist Peter Visser levert je een droge mond van het gedag zeggen op!!
Wat mij betreft is stoppen is geen optie! Ik ben overtuigend lid van het gedagzeg-collectief en daar voel ik me buitengewoon prettig bij. Laten we elkaar blijven begroeten. Sterker nog; laten we dat nog veel en veel meer gaan doen! Leer het je kinderen en beloon ze als ze tegen mensen gedag (terug)zeggen en geef zelf het goede voorbeeld in welke omgeving dan ook! Vergroot het belang van gedag zeggen en contact maken bij je medewerkers en maak het een onderdeel van je bedrijfsvoering, je onderwijsconcept, je stads- of dorpscultuur, enz, enz. Want dan gaan klanten of bewoners ook veel vriendelijker met jou om!!
Ik ben ervan overtuigd dat onze leefwereld veiliger, leuker én aangenamer wordt als je jezelf én anderen uit de anonimiteit haalt. Mensen die je via een ‘gedag’ of een glimlach oprecht gemeende aandacht geeft voelen zich op zijn minst héél even beter dan het moment voordien.
Lopen in het bos, op het strand of in de duinen is mede zo gaaf omdat ik contact kan en mag maken met talloze leuke mensen. En dat geeft mij een heel warm, opgewekt en veilig gevoel en dat zal ik nooit willen opgeven!
Met heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel lieve en vrolijke groeten,
Milo Berlijn
Trainer/eigenaar Trainmark – www.trainmark.nl