Mijn vader
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 17 juni 2022
Toen ik mijn vader vertelde dat hij opa zou worden en ik vader, was het eerste wat hij zei: voor de rest van je leven zorgen… en daarna: van harte gefeliciteerd zoon! En zoals hij wel vaker heeft, had hij toen gelijk.
Aankomende zondag is het Vaderdag. Ik ben geadopteerd. Nog voordat ik geboren ben is mijn biologische vader overleden. Wat ik van mijn broer heb meegekregen is dat het een liefdevolle vader was. Mijn adoptievader, die ik als mijn echte vader beschouw, maar ook echt, heeft mij opgevoed op zijn manier. Ik ben door mijn vader niet streng opgevoed, althans voor mijn gevoel niet.
Mijn vader is een principiële man. En hij heeft een sterke persoonlijkheid met zijn eigen mening. Het mooie van mijn vader vind ik dat het ‘m niks uit maakt met wie hij te maken heeft. Hij behandelt iedereen hetzelfde. Met normen en waarden en met respect.
Er zijn veel momenten geweest in mijn jeugd dat het hier en daar wel eens botste. Daar waar ik vaak een flapuit was en ondoordacht, daar was mijn vader altijd bedachtzaam. Het mooie is dat hij nooit zijn mening zal geven zonder erover nagedacht te hebben. Daar waar ik weleens snel kon beslissen of mijn reactie kon geven, daar duurde het bij mijn vader stukje langer voordat hij besloot of zijn reactie gaf.
Hoe cliché ook, maar ouder ik werd, hoe meer ik mijn vader begon te begrijpen. Wijsheid komt met de jaren zegt mijn vader altijd. En wederom heeft hij gelijk. Mijn vader heeft mij ook nog nooit laten vallen. Altijd kon ik op hem terugvallen als ik weer eens in de problemen zat. De enige keer dat ik het gevoel heb gehad dat hij mij in de steek liet was toen ik ‘m een keer vroeg om 10 gulden van hem te lenen. En volkomen terecht voor een syllabus op school. ‘Pa, kan ik van jou 10 gulden lenen?’, vroeg ik hem. ‘10 gulden voor wat?’, vroeg hij. ‘Voor school, ik moet een boekje kopen morgen.’. ‘Fernando, als je mij om 10 gulden moet vragen, dan doe je toch echt iets fout. Zorg dat je je zaakjes voor elkaar hebt. Je regelt het maar van mij krijg je het niet.’.
Hoe ik het regelde weet ik eigenlijk niet meer, maar ik regelde het wel. Op moment kon ik hem niet begrijpen en uitstaan. Wat is nou 10 gulden? Maar nu ik ouder ben, begrijp ik het maar al te goed. Het was een wijze les, waar ik hem nu dankbaar voor ben. En het mooie en bijzondere van mijn vader is dat jaren later, toen ik mijn leven best wel goed op de rit had, hij mij een fors bedrag schonk omdat hij trots op mij was en vond dat ik het verdiend had…
Fernando s heb ik samen met Mark gekocht. Maar zonder advies van mijn vader. Ik heb voordat wij Fernando s kochten meerdere pandjes bekeken, en vroeg altijd of mijn vader met mij ging. Ik hecht veel waarde aan zijn advies. Maar altijd wist hij mij er wel van te weerhouden. En altijd heeft hij gelijk gehad… Toen ik hem bij Fernando s liet komen, toen stond hij in de hoek van toilet en keek het restaurant in en zei, dat kan nog wel eens wat worden… en achteraf had hij weer gelijk!
La Locanda heb ik samen met Joey gekocht. En onlangs heeft mijn vader er met zijn lieve vriendin gegeten. Toevallig stond ik die avond in de bediening en heb ik geen pannetje aangeraakt. Chef Luuk en sous chef Danny hadden het goed de rit. Bij verlaten van het restaurant zei hij: Ik ben trots op jou. Niet alleen wat je neer hebt gezet met La Locanda en Fernando’s, maar ook als persoon die je geworden bent… de woorden van mijn vader raakten mij. En als hij het zegt zal hij wel gelijk hebben…
Ik hou van mijn vader en ben hem dankbaar voor alles wat hij voor mij betekent en heeft betekend.
Fernando Jonker