Wat kun je doen wanneer het gaat om fatsoen? Als je weet dat je verleden op een ander moment in het heden terechtkomt en je in een tijd bent geboren dat er mogelijk sprake kon zijn van een oorlog. Nederland kende in de jaren dertig van de vorige eeuw bepaald geen economische vooruitgang. Er was sprake van een crisis, de armoede was groot en er werd door de toenmalige regering een aantal steunmaatregelen in het leven geroepen. Een vorm van werkverschaffing waarbij iedereen gelijk was. Of je een voormalig bankdirecteur was, een ambtenaar in functie zonder werk dan wel een putjesschepper, iedereen was gelijk en kreeg een aangepast ‘loon.’ Dat hierbij gevraagd werd om te stempelen, dat was een bijzaak. En wanneer je een fiets had, kreeg je te maken met een belastingplaatje. Zat je in de steun, dan kreeg je er gratis een gaatje bij. De fiets als melkkoe.

Maar tegenwoordig lijkt er wel een andere ‘besmetting’ plaats te vinden. Niet direct een virus dat om zich heen grijpt, meer een ideologisch virus dat zich in de geest van de mens begint te nestelen. Polarisatie aan de ene kant, niet omkijken naar wat er gebeurt aan de andere kant. Het zijn vooral de shows die hele volksstammen in beweging brengen. Je bent of voor dan wel tegen en de middenweg raakt steeds meer uit het zicht. Saamhorigheid is ver te zoeken, ondanks de vele pogingen die goedwillenden naar voren brengen. Want die stemmen worden door anderen overschreeuwd. Brengen leuzen naar voren die er niet om liegen, er breken gewelddadigheden los en de politie komt over het geheel genomen aan alle kanten handen tekort. Helden worden van hun voetstukken gedonderd, en alles wordt met de blik van vandaag onder een vergrootglas gelegd. En dan komt er een tekst tevoorschijn, welke van alle kanten discutabel wordt geacht.

”VAN TE VEEL SPEKTAKEL, WANKEL JE WELLICHT’

Bob Polak stelt voor om deze tekst te gaan verwijderen. ‘Overheid, blijf weg van omstreden kunstenaars’, stelt hij luid en duidelijk. Het is puur antisemitisch en niets anders.’ Kees Wieringa stelt daar tegenover dat ‘de tekst groter is dan de man’. We hebben het over Lucebert, die wel degelijk een aantal zwarte pagina’s uit zijn verleden met zich meedraagt. Anderzijds, ‘het is briljant, een iconische tekst’. Plaats het geheel in het verleden en vergeet de bril van nu. Eigenlijk vraagt deze tekst om een discussie, zet het mensen aan het denken en zou er ook een plek moeten zijn om deze tekst wat meer te gaan nuanceren. Er wordt gedemonstreerd, geprotesteerd onder de noemer van vrijheid van meningsuiting. Dat het geregeld uit de hand loopt, raddraaiers zullen daar altijd mee aan de haal gaan. Maar er is ook nog een andere spreuk die vraagt om wat meer aandacht, te weten de spreuk op het Stadhuis.

‘INDIEN HET GHEMEEN U ROEPT, BESORGT DAT ALS UW EIGEN’.

Misschien meer nuancerend in de huidige tijd?

ikWik