‘Het gaat om onzichtbare monumenten, waarvan je de reikwijdte niet kunt overzien’, stellen de de initiatiefnemers Kees Oosterbaan en Rob Komen bij hun Kunstproject ONZICHTBARE MONUMENTEN. Ik herhaal dit nogmaals omdat dit toch wel weer een bijzonder project betekent. ‘Het zijn’, volgens woorden van Rob, ‘plekken die aan de een voorbij gaan maar voor de ander een persoonlijke
herinnering aan verbonden is. Het gaat om de dingen die anderen niet weten, alleen jij. Dat zijn de niet zichtbare maar de onzichtbare monumenten.’

Het gaat simpelweg om foto’s en verhalen, waardoor de inzender anderen deelgenoot maakt van zijn herinneringen. En dat alles in een kader dat het 450 jarig bestaan van de Stad Alkmaar dit jaar kenmerkt. Waarbij de volgende vier V’s een leitmotiv gaan worden te weten: Vrijheid, Verdraagzaamheid, Verbondenheid en Verscheidenheid een belangrijk rol gaan spelen. Waar 8 oktober dit geheel van
een mogelijk afsluiting van dit jaar gaat worden. Waar plaatselijke initiatieven een mogelijke kans gaan krijgen op een subsidie uit de pot met geld dat Alkmaar ter beschikking stelt. En ook dat is het geval in het bovenstaande project. Een verantwoord project en de kans dat anderen deelgenoot worden van het boekwerk dat mogelijk gaat verschijnen, het feit dat ook de Kunstuitleen hierbij betrokken is,
dat geeft voldoende vertrouwen in dit project.

Plekjes van herinnering, jeugdsentiment dat mogelijk bij anderen ook hun verleden naar voren laat komen, de tijd die tot de verleden tijd is gaan behoren, en de toekomst dat mogelijk een doel op zich gaat worden. Verhalen en verhaaltjes, waarbij de kwaliteit als zodanig geen rol speelt. Het is immers geen competitie, maar een initiatief dat als zodanig gestalte dient te krijgen. Wat mogelijk mensen
over een drempel heen helpt, en op die manier uit hun schuilplaats tevoorschijn laat komen. Want ook die neiging bestaat, eenvoudigweg door de vraag die zij zichzelf stellen: ‘zit iemand wel op mijn verhaal te wachten?’

WELZEKER durf ik te stellen, maak je zelf kenbaar en je wordt verlost van die anonimiteit. Jij bepaalt immers het verhaal dat je wilt delen, je geeft je mogelijk even bloot, maar ook dat hoeft geen belemmering te zijn. Een vorm van je kwetsbaar opstellen in een tijd dat andere prioriteiten stelt. Het heeft veel weg van
een spel dat altijd wel een rol heeft gespeeld in je eigen leven, te weten ‘Mensch erger je niet.’ En ook daar is nu een plek voor door je dit keer open te stellen en mogelijk mag je een reactie verwachten van iemand die je al jaren uit het oog bent verloren. Waardoor de laatste twee V’s tot leven komen: Verbondenheid en
Verscheidenheid.

Want die eerste twee V’s Vrijheid en Verdraagzaamheid behoeven naar mijn idee geen andere uitleg. Deze spreken voor zich!

ikWik-19-2-2023