Als je stelt dat je er geen hout van snapt, loop je niet de kans om de plank mis te slaan. Hoef je niet eens een timmermansoog voor te hebben, om te constateren dat het een lijnrecht op het ander is komen te staan. En wanneer je besluit om je ook daar niet langer druk over te maken, heb je
mogelijk de kans om in de politiek terecht te gaan komen. Simpelweg omdat je er een mening op na houdt. Dat het daar geregeld aan schort, valt niet uit te sluiten en dat je dan maar weer van koers verandert, bijkans voorspelbaar. En daar heb je het maar mee te doen.

Ik heb makkelijk praten, zit in een luie stoel en laat het een dan wel het ander zonder commentaar passeren. Neem kennis van het nieuws, spel het regionale deel van de krant bijna letter voor letter, en sta versteld van de creativiteit die willekeurige mensen naar voren weten te brengen. Neem nu
bijvoorbeeld een oude drukkerij in gedachten, waarbij de persen naar Amsterdam zijn gegaan en de leegstand zich twee jaar lang heeft voorgedaan, voor de Gemeente Alkmaar over de (loop)brug kwam.
Neem nu de Letterbak, waar ooit journalisten als bijen zich ontfermden over het nieuws dat zich voordeed. Tijdens de Coronatijd een uitwijkmogelijkheid voor de Gemeenteraad. Maar dan dat andere deel, waar bergen papierrollen stonden te wachten om bedrukt te worden door immens grote persen. En waar om de zoveel tijd mensen konden komen kijken hoe of zo’n krant in elkaar werd gevouwen, na vele omwentelingen te hebben doorstaan.

Tegenwoordig een broedplaats, waar vele creatievelingen hun eigen eieren weten uit te broeden. Waar een skatebaan te vinden valt, de Stadsfabriek zich manifesteert met een Makersmarkt, creativiteit het ‘nieuwe goud’ schijnt te worden, waar kunst zichtbaar wordt en ook Karavaan een eigen theater heeft gekregen. Zomers op pad door de provincie, ’s winters overdekt in dat totale geheel. Waar bandjes kunnen oefenen, waar een fotoclub bijeenkomsten organiseert, waar gekookt wordt en op hoog niveau geknutseld en waar ‘organisch wordt doorgegroeid.’ Waar ook aan
dagbesteding wordt gewerkt, waar wordt gekokkereld of waar zielige of depressieve planten (hoe bedenk je het!) via Plantastico wederom tot leven worden gewekt. Treurig bij binnenkomst en fleurig wanneer ze weer naar elders kunnen gaan. En in een twintigtal ateliers tref je een arsenaal aan
unieke makers. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel iemand die zich over je ontfermt. Waar vind je dit? In Alkmaar aan de Marconistraat. Waar kunst, werk, ontspanning en genoegen op een enkel palet te vinden valt. Het enige dat jij hoeft te doen is simpelweg daarheen te gaan. Te
lopen, te fietsen dan wel met de bus. En je dan te buiten te gaan aan al die dingen welke daar binnen gebeuren. En waar je zelfs in de Stadsfabriek van een warme hap kunt gaan genieten. Desnoods met een drankje uit…

ikWik