Stikstof
Column: John van der Rhee
Gepubliceerd: 17 juni 2022
De Ledenvergadering van de landelijke VVD op 11 juni ging over vele zaken; maar kwam met name in het nieuws omdat de motie “Zorgvuldig Stikstofbeleid” werd aangenomen.
Ook mijn stem is bij deze Ledenvergadering met volle overtuiging voor deze motie uitgebracht, want het beruchte stikstofkaartje van Nederland is een onthutsende, niet noodzakelijke “Haagsche” excel-oefening. Met deze motie hebben de VVD-leden besloten dat moet worden uitgegaan van metingen en feiten, in plaats van modellen en berekeningen. Ook moet worden uitgegaan van de feitelijke staat van de natuur, en ook van andere bepalende en beïnvloedende factoren die relevant zijn voor de natuur. Tot slot moet natuurbeheer realistisch zijn, en waar e.e.a. onhaalbaar is moet de doelstelling worden aangepast, zodat zowel onze essentiële, onafhankelijke voedselproductie op peil blijft, maar ook de sociale cohesie op het platteland in stand blijft.
Voor het schrijven van deze column heb ik mij laten inspireren door de column van journalist Robert Ellenkamp ‘Overheid creëert extra stikstofgevoelige natuur en piekbelasters’. Want Nederland zit op slot, door de wijze waarop in het verleden is omgegaan met de natuur- en stikstofwetgeving. Dat probleem moeten we zien op te lossen. De VVD-leden hebben gekozen hoe dat zou moeten. Nu Den Haag nog. Daar echter zitten alle partijen, onder leiding van GroenLinks, in kabinet en in de Kamer in een onmogelijke wurggreep. Dit is ook het geval in Haarlem, alweer onder leiding van GroenLinks. Het landsbestuur in Den Haag, de provincie, en onze lokale realiteit zitten elkaar dus vreselijk in de weg.
Hoe dat (niet) werkt, is te zien in de Eilandspolder. Bij de aanwijzing van de Eilandspolder Oost in 2013 als Natura 2000 gebied, was er 0,2 hectare veenmosrietland. Volgens de modellen vindt hier een te hoge stikstof depositie plaats. De Provincie heeft daarom als officiële doelstelling om de kwaliteit en oppervlakte van deze 0,2 hectare “kwetsbaar gebied” te behouden. Sinds 2013 echter is (ondanks alle vermeende stikstofproblemen…) dit veenmosrietland vrolijk doorgebloeid en doorgegroeid tot meer dan 2 hectare! Ook op deze gegroeide oppervlakte is -volgens de modellen althans- weer sprake van stikstofproblemen. Hoe groter dit gebied groeit, hoe groter het probleem dus wordt voor de melkveehouders in de directe omgeving. Terwijl die niets anders zijn gaan doen, en zelfs zijn gaan innoveren. Maar ja, de natuur die het zo moeilijk zou moeten hebben, rukt dus op, ondanks alle vermeende stikstofproblematiek. En creëert zo weer de volgende, nog grotere stikstofproblematiek…
Conclusie;
op papier is stikstof hier tot probleem gemaakt, maar in de realiteit groeit en bloeit het gebied kwalitatief gewoon goed. Daarmee wordt het gebied niet slechts behouden, zoals formeel besloten was, maar uitgebreid (want het groeit zo goed!). Waarmee stikstof dus, op papier althans, een nog groter probleem wordt…
Waarom zijn boeren zo boos? Waarom kunnen we geen huizen bouwen? Waarom stemde ikzelf bij de landelijke ledenvergadering van de VVD voor die motie? Omdat dit door de overheid zelf gecreëerde stikstof-“excel-probleem” de realiteit en de echte problemen vreselijk in de weg zit.
En dat wordt waarschijnlijk niet minder, nu ook in Alkmaar GroenLinks de coalitiebesprekingen heeft gekaapt, met medewerking van o.a. het CDA. Het zal u niet verbazen, dat ik mij in ieder geval met de Alkmaarse VVD verzetten zal tegen nog meer stikstof-gekkigheid…
John van der Rhee