Thuiskoken
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 17 december 2021
Na het nieuws dat de horeca dicht moest vanaf 17:00 uur, zijn we bij Fernando’s met z’n vieren bij elkaar gekomen om te bespreken wat te gaan. Nadat we met de vorige maatregelen om 20:00 uur dicht moesten, hebben wij onze reserveringen opgebeld en gevraagd of onze gasten van 16:00 tot 20:00 uur wilden dineren. Het merendeel wilde dat wel, slechts enkelen konden helaas niet.
Tot 20:00 uur is tot daaraan toe, maar 17:00 uur is wel andere koek. In de vorige lockdown hadden wij onze pijlen gericht op het afhaalmenu en op zo’n manier dat de gasten het thuis enkel af hoefden te maken. Dit was een succes. Even hebben we eraan gedacht om het afhaalmenu weer terug te laten komen, maar omdat de maatregel (tot 17:00 uur geopend) drie weken zouden gelden, zagen wij dat toch niet zitten. Het inpakmateriaal baarden ons zorgen. Weer in grote hoeveelheden inkopen en als het echt maar voor drie weken zou zijn, dan blijf je met een hoop inpakmateriaal zitten. Lunch leek ons ook geen optie, omdat wij hebben gemerkt dat de lunch lastig te volbrengen is. In het weekend gaat het nog wel, maar doordeweeks is het lastig.
Toen kwamen we op het idee bij mensen thuis te koken. RIVM verantwoord. Op locatie een mooi menu met bijpassende wijnen. Servies, glazen, bestek alles inbegrepen. De eerste aanvragen kwamen al snel binnen en in teams van twee gingen wij bij onze gasten thuis koken. Het bijzondere hieraan is dat het een kijkje geeft in het privéleven van onze gasten. Eigenlijk heel persoonlijk en best intiem. Je leert elkaar op een hele andere manier kennen. In het restaurant zijn er momenten dat ik de gasten aan tafel spreek, maar veel tijd is er dan niet, omdat ik weer terug de keuken in moet. Op deze manier sta ik al kokend in de keuken en klets je wat langer met de gast. Bij sommige gasten mag je erbij komen zitten en krijg je een mooi glas wijn of een lekker biertje voorgeschoteld. Dan voelt het eigenlijk niet alsof je aan het werk bent, maar voel je je eigenlijk te gast bij hen.
Wat ook een grappige bijkomstigheid is, is dat je in de meest uiteenlopende keukens terecht komt. Zo heb ik op een inductie plaat gekookt met een bureaulamp eraan vastgeklemd, omdat de keuken onvoldoende verlichting had, want de keuken werd alleen overdag gebruikt. Laats kwamen Mandy en ik in een keuken terecht die, eerlijk waar, 4 keer zo groot was als de keuken van Fernando’s. Fantastisch natuurlijk. Het mooiste die avond was de dankbaarheid van het gezin. Vader, moeder en dochters met aanhang, stuk voor stuk zo beleefd en dankbaar.
Afgelopen week waren Mandy en ik bij onze vaste gasten Ruud en Brenda. Zij komen zeer graag en regelmatig bij Fernando’s dineren. In de tijd van de afhaalmenu’s hebben zij ons ook regelmatig gesponsord. Een jaar geleden kookte ik voor het eerst bij hen thuis en van de week dus weer. Het eerste wat Ruud aan Mark vroeg bij het inplannen van het thuiskoken was: ‘Wat drinkt Fernando ook alweer? En waar houdt Mandy van? Dan haal ik dat in huis!’ Wanneer we arriveren voelt het als een warm welkom en het gezin met dochters, zonen en aanhang zit aan een lange tafel klaar. Oma is ook weer van de partij. Je voelt de energie van liefde en genot. Hoe ze met elkaar kletsen, hoe ze omgaan met oma en de mooie verhalen komen op tafel. Wanneer Mandy aan tafel de wijnen toelicht, is er respect en aandacht. Dat geldt ook wanneer ik aan tafel de gerechten toelicht. Het mooie en fijne is dat ik Ruud zie genieten van hoe de avond verloopt. Soms knikt hij even of geeft mij een box en benadrukt hij hoe blij hij is.
Na afloop drinken we nog een biertje en worden we bedankt door iedereen. Ruud helpt nog even mee met het inladen van de laatste spullen en we hebben het even over de avond en over de samenstelling van het gezin. Hoewel Ruud een boom van een kerel is, merk je aan het gesprek dat het een gevoelsmens is en iemand met een klein hartje.
Nadat ik Mandy thuis heb afgezet, rijd ik richting huis en denk nog even na over de avond. Als ik een afslag neem merk ik dat ik in gedachten zit en met mijn hoofd niet op de weg let. Ik rij compleet de verkeerde kant op! In tegenovergestelde richting van waar ik naar toe moet! Dat is wat zo’n avond met mij doet….
Fernando Jonker