T’is weer voorbij die mooie zomer
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 23 augustus 2024
Ik snap werkelijk waar niet waarom Gerard Cox dit liedje heeft geschreven. En dat al in 1973. En niet omdat ik vind dat het geen leuke melodie is, ook niet omdat ik vind dat hij het niet mooi zingt, want ik vind het prachtig hoor. Ik vind alleen de tekst vreselijk, omdat elke regel klopt. En hoeveel liedjes uit 1973 hoor je elk jaar weer. Natuurlijk de kerstliedjes, maar deze dus ook. Elk jaar weer rond deze tijd en ik vind t vreselijk en waarom? Het kondigt de winter aan. Ik ben zelf een zomermens. Ik loop het liefst in een korte broek, ben het liefste de hele dag buiten, ik leef buiten, ik douche buiten, ik drink buiten, ik eet buiten en mijn hobby’s zijn buiten.
Ben ik dan alleen maar blij in de zomer? Zeker niet, als ik heel eerlijk ben geniet ik van alle seizoenen. Maar ja, het lijkt er steeds meer op dat we nog maar twee seizoenen hebben. Paar maanden lekker weer seizoen en een regenseizoen. Dit jaar kon ik net als iedereen geen regen meer zien. Na 8 oktober begon het met regen en half juli hield het eindelijk eens een keer op, los van een paar geweldige plensbuien. En juist als ik me net weer een beetje comfortabel ga voelen met het zonnetje op mijn bol, af en toe een strandbezoek, met de motor of fiets naar mijn werk of met een span paarden op een heerlijke zomeravond rond de eilandspolder, begint dat vermaledijde liedje uit 1973 de kop meer op te steken.
De eerste zin al…je hebt er maandenlang naar uitgekeken. Ja dat hebben we zeker…. Dit jaar hebben we er extra lang naar uitgekeken, er kwam geen einde aan die regen en wind. Van de week las ik op facebook dat iemand het heerlijk vond dat ’t weer eens regende, gezellig dat getik tegen de ramen, kaarsjes aan en met een lekker hapje op de bank Tv kijken. Ben je niet goed bij hoofd denk ik dan. Weet je wel hoe lang je nog met je kraag omhoog, tegen de wind in kunt lopen. Ik gril ervan. Hoezo gezellig op de bank? Geef mij maar voetjes in het zand met een Gin/tonic en een bitterbal, kijkend hoe de zon langzaam in de zee zakt. Natuurlijk hebben we wespen, muggen, spinnen, klamme nachten, om nog maar niet te spreken van de slapeloze nachten, maar ze staan in schril contrast met; om 17 uur donker, windstoten, regen, regen, regen.
T’is weer voorbij die mooie zomer, die zomer die begon zowat in mei. Je dacht dat er geen einde aan kon komen, maar voor je het weet, is hij alweer lang voorbij . Terwijl ik de schrijf begint het langzaam te regenen. Ik moet er ook niet over beginnen, denk ik dan. Ik roep het over mezelf af.
Behalve het liedje van Gerard Cox, is ook het begin van de Alkmaarse Kermis al een aankondiging van einde van het zomerseizoen. De scholen beginnen weer, de files groeien weer. Maar heel eerlijk doen de maanden september en oktober, wel heel erg hun best om mij zacht te laten landen uit de zomer en me klaar te maken voor de herfst en de winter. Er is genoeg te doen vanaf nu. Alkmaarse kermis is nog niet achter de rug of we maken ons alweer klaar voor Culinair Plaza en vanuit de Hout maken we alweer afspraken voor 8 oktober en midden november maakt Sinterklaas zijn opwachting om vervolgens de kerstman te onthalen.
Zo erg is het dus ook allemaal niet en straks op 21 december, waar de nacht het langst is en de dag het kortst, kijken we weer uit na de langer wordende dagen. Voor je het weet is het weer zomer, die begint zowat in mei…
Peter Visser