Vakantie
Column: Milo Berlijn
Gepubliceerd: 30 september 2022
Na een ongekende PostCorona drukte kon ik de afgelopen 2 weken lekker genieten van de zon, de zee, lekker eten, zalige wijn , hele aardige mensen en 5 prachtige en vooral spannende crimis die ik no time uit had. Het lichaam kreeg eindelijk de broodnodige en verdiende rust op een heerlijk strandbedje aan zee en mijn hersenen werden 14 dagen lang vrijgesteld van het beantwoorden van mails en appies, het nakomen van afspraken en beloftes en het continu controleren van mijn telefoon. Heerlijk. De UIT Knop was heel snel gevonden en ik kon volop genieten van de schoonheid en rust van Kreta en de vriendelijkheid van haar bewoners die zichtbaar blij en opgelucht waren dat de toeristen, na 2 jaar ellende, het eiland massaal weer hadden gevonden.
En er was gelukkig weinig tot niets veranderd, wat ik als rechtgeaarde vakantie-autist als erg prettig ervaar. Ik vind het zalig om precies te weten waar ik naar toe moet als ik uit het vliegtuig stap, waar mijn huurauto is geparkeerd, hoe ik naar mijn appartement moet komen, in welke kamer ik lig, waar mijn onderbroeken terecht komen, waar ik eet en wat ik eet!! Het geeft me rust en het voelt alsof je er al maanden bent!
De Kretarianen hadden er alles aangedaan om mijn vakantiewensen volledig in te vullen. Er was werkelijk helemaal niets veranderd!!! Onze favoriete restaurants waren er nog, er was niet te veel gesleuteld aan de menukaarten, de prijzen waren hetzelfde en de bediening bestond nog steeds uit dezelfde aardige en hardwerkende jongens en meisjes. En na afloop van je diner werd je nog steeds getrakteerd op een ‘ophoepeldessert’ bestaande uit vers fruit en een overheerlijke Panna Cotta die gratis werd aangeboden door een vriendelijke, maar dwingende Walking Cassiere. Enjoy, betaal, vertrek en tot de volgende keer……. Kalo Brady!
En toch was het deze keer niet allemaal rozengeur en maneschijn en lag ik aan het einde van de 2e week plotseling onder een Griekse MRI Scan, omdat mijn linkeroog plots niet meer openging. In allerijl werd ik achterop de scooter naar de privékliniek gebracht en lag ik op een vrijdag 20 minuten in een soort van luide kermisattractie met mijn hoofd vastgeklemd in een kunststof buis. Dit beeld had ik op de foto’s van de reisorganisatie niet gezien en ik had me zeker niet ingeschreven voor deze dagtrip!!
Gelukkigerwijs konden ze op de scan niets verontrustends zien en werd ik met zware medicijnen en het advies om het in Nederland verder te laten onderzoeken hotelwaarts gestuurd. 350 euro lichter, maar een Griekse privéklinieken ervaring rijker!!
Terug in Nederland zit ik inmiddels in de medische molen en dat knaagt. Ik word er onzeker van, omdat ik nog niet weet wat ik mankeer of mankeerde. En dus grijp ik 3 x daags naar het beste relativeringsmedicijn wat er bestaat. HUMOR!! Door mijn eigen leed in een ander humoristisch perspectief te plaatsen, wordt het lichtvoetiger van aard met als gevolg dat het gemakkelijker te verwerken is door luchtigheid en vrolijkheid in mijn verhaal te brengen, kwinkslagen te maken, uitvergrotingen, overdrijvingen, maffe vergelijkingen in te brengen. Die helpen om de ernst van mijn eigen gedachten te relativeren. Daarmee tover ik al snel een glimlach op het gezicht van anderen en mijzelf. En een glimlach werkt ontwapenend, ontstressend, onthullend, verlichtend, hoopgevend, toegankelijk en meer. Ik merk dat het me helpt, omdat onder andere de tijd een stuk sneller gaat, waardoor de nieuwe onderzoeken en mogelijke uitslagen, voor mijn gevoel, een stuk sneller bekend zullen zijn.
Neem ik mijzelf nu in de mailing???? Misschien……………………………. Maar het is sowieso heerlijk om hele dag te genieten en te schateren van de ‘de Slimste Mens België’, de meest kansloze TIKTOK Filmpjes, de herhalingen van Woe en van der Laan, Arjen Lubach, Shopping Night en de lichtshow en mensen op straat op een vrolijke wijze te begroeten, attent te maken op een losse veter, een compliment te geven of zomaar een paraplu te overhandigen als het regent. Het maakt me bij en dat zorgt voor heel veel rust. Voor mijn gevoel ben ik nog steeds op vakantie!!
Milo Berlijn