Vriendschap op verschillende levels
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 3 maart 2023
Vriendschappen heb je in allerlei vormen. Ik heb al eens eerder geschreven dat ik twee beste vrienden heb. Ondanks dat ik Bob en Rob mijn beste vrienden noem, zie ik hen eigenlijk nooit heel erg vaak. Ik denk vaak aan ze, maar ik ben niet echt iemand die het contact altijd goed onderhoudt. En toch zit het altijd goed als ik ze weer zie. Het is misschien niet vaak, maar de keren dat ik ze zie is het min of meer een oplaadmomentje van de energie. Afgelopen week had ik weer zo’n moment. Rob was er dit keer helaas niet bij dus sprak ik alleen af met Bob. We hebben de hele middag ronduit gekletst. En het is mooi te ervaren dat Bob er eigenlijk hetzelfde over denkt. En mooi om herinneringen op te halen en te zien hoe wij ons hebben ontwikkeld tot de personen die wij nu zijn. Daar waar we vroeger soms echt bepaalde keuzes moesten maken wat we met ons laatste geld moesten doen tegen het einde van de maand, daar hebben we het nu toch wel lekker voor elkaar. Een waardige middag. Waardig is een mooi woord die ik van mijn vriend Menno heb geleerd. Over Menno wellicht een andere keer meer.
De dag erna ben ik aan het werk bij la Locanda met mijn vriend en compagnon Joey. Ik krijg een appje van Tom of ik nog een plekje aan de bar heb voor een lekker wijntje en wat bites erbij. ‘’Tuurlijk vriend’’ bericht ik Tom terug en in de avond verschijnt hij met zijn vriendin Agnes. Mooi stel die keihard werken en inmiddels drie zaken op poten hebben gezet. Tom is een goede vriend van Mark. En hoewel ik hem niet beschouw als mijn beste vriend, waardeer ik wel de momenten die ik met hem deel. Het zijn altijd mooie gesprekken. Met ideeën en spinsels die we dan bespreken. Het geeft mij stof tot nadenken. En hij maakt mij enthousiast met zijn ideeën. Tom is een (ik noem het een vriend) persoon waar ik privé niet mee afspreek, maar die ik dus wel echt kan waarderen wanneer ik hem tegenkom. Of het nu in de kroeg is, of als hij even langs loopt bij Fernando’s om gedag te zeggen…
Wanneer ik die dag later thuis op de bank zit. Een vrij simpele serie op Netflix zit te kijken, verschijnt er een appje van Felix. “We hebben nog wat in het verschiet amigo “ verschijnt er in mijn beeldscherm. Ik ken Felix nog uit de tijd van The Bourbon Room. Een tijd waarin hij mij hielp in de keuken. Een tijd waarin we vreselijk hebben gelachen. Felix is ook een kok. Maar zijn ware passie ligt bij muziek maken.
Grappige van Felix is dat we elkaar beetje uit het oog hadden verloren. En nu de laatst paar jaar zo nu en dan contact hebben. We bellen nooit. Het is altijd appen. En dat maakt onze gesprekken via de app soms echt hilarisch maar ook wel bijzonder. We zijn allebei Creatief. Hij met name in zijn muziek. En ik met name met het koken. Het respect is wederzijds. We sparren dan ook altijd met nieuwe ideeën. En tussendoor halen we ook herinneringen op. En altijd lachen! Zonder dat we bellen. Ik weet zeker dat Felix en ik in de toekomst leuke dingen gaan doen waar ik nu nog niet veel over kan zeggen. En hoewel ik m dus eigenlijk nooit zie en nooit letterlijk spreek (alleen dus via de app), waardeer ik deze vorm van vriendschap ook heel graag. Toeval bestaat niet zeg ik altijd. Maar het is soms eng hoe wij een soort van telepathische vriendschap hebben. Het is een soort van vriendschap die eigenlijk met geen pen te beschrijven is….
Fernando Jonker