Ieder zichzelf respecterend toneelgezelschap stond elk jaar garant voor een klucht. Waarbij de zaal volliep met leden, familieleden en aanverwanten. Iedereen was benieuwd wat het gezelschap dit jaar naar voren bracht. Of het een al bekend stuk was, of dat iemand uit het dorp zijn of haar pen hanteerde. Een eigen stuk, in een eigen bewerking en goed voor een aantal optredens voor het in de archiefkast verdween. Daar stof verzamelde om uiteindelijk bij het papier terecht te komen. En na afloop natuurlijk bal na.

Tegenwoordig hoef je niet eens meer naar het theater te gaan, om de luim van een klucht via de krant te vernemen. Waarbij de rollen op voorhand zijn vergeven, de uitvoerenden veelal hoofdschuddend de haren laten wassen. In figuurlijke zin natuurlijk, hoewel het er veel van heeft dat dit steeds meer letterlijk naar voren komt. Of dit nu de landelijke politiek betreft, de provinciale dan wel de gemeentelijke politiek, er wordt voor de buhne het een en ander naar voren gebracht, terwijl tussen de coulissen er handel wordt gedreven. En de regisseur kan zich niet beroepen op de souffleur, want die schijnt ergens in Niemandsland te verkeren.

Dat de geit er niet meer toe doet, dat de hobbels steeds meer en groter worden en dat de politiek steeds minder beslissingen neemt, de burger heeft het er maar mee te doen. Er wordt veel gehoord, steeds minder geluisterd. Er wordt om de hete brij gecirkeld en het heeft veel weg van een polonaise. Waarbij de muziek oorverdovend is, de bassen de sopranen overheersen en zelfs de tamboer-majoor vergeefs met zijn mace (een grote stok met een bol aan het eind)  door middel van tekens aangeeft wat er moet gebeuren. En de medespelers volgen hem. Een schouwspel in de vorm van een klucht.

Landelijk haalt de Minister iedere dag wel weer de voorpagina. Waar zij als commentaar van de leider te horen krijgt dat ‘een foutje maken’ er weinig toe doet. Of dat een Burgemeester een Motie van Wantrouwen aan zijn broek krijgt. Een coalitiepartij uit die coalitie stapt. En dan de stille hoop heeft dat het besturen van zo’n Gemeente wel door blijft draaien. Dat er ooit sprake was van een Regionale HAL gemeente. Toen Heer-Hugowaard, Almaar en Langedijk nog eigen burgemeesters hadden De tijd vliedt en achterhaalt de voornemens. En ook dat is niet nieuw. Wordt Sint Pancras aan Alkmaar toegevoegd? Vliegt Dijk & Waard Alkmaar qua inwonersaantal voorbij? Wordt de dienstbaarheid van een Gemeente geen geweld aangedaan? Hoe wordt gekeken naar de wijkverenigingen, de buurtgemeenschappen en worden daar dan Buurtcoaches voor benoemd? Worden publieke werken nog meer geprivatiseerd? ‘De wereld is een schouwtoneel, eenieder pakt en krijgt geen deel!’  De toekomst? Ongerijmd!

1610-ikWik-2024