Eten ook, een festijn van smaken en structuren, we hebben enorm genoten en het leek ook wel of alles meteen lukte: overal waar we binnenstapten was een tafeltje voor 5 beschikbaar, overal ontstond een heerlijke sfeer en we waren allemaal ontspannen en blij. Ja, met deze mooie vrouwen kan ik tot het einde der tijden blijven reizen, wat een feest.

Nu hadden we het ook over later, dat we dan daar een huis zouden zoeken en daar met zijn allen willen gaan wonen. De mannen die bij enkele van deze vrouwen horen mogen ook mee, maar die krijgen dan wel wat taakjes, zoals koken en serveren. want ja, we willen natuurlijk wel op onze wenken bediend worden.

Allemaal gekkigheid, maar toch, ik merk dat deze vrouwen, wiens kinderen wat jonger zijn dan de mijne, intussen ook een andere uitkijk krijgen, ook de vrijheid beginnen te proeven. Ik zit daar nu al middenin: mijn kinderen zijn volwassen, ook in mijn werk kan ik me vrijer bewegen dan de meesten, ik ben gezond: dit is zo’n heerlijke periode in mijn leven en ik geniet er volop van. Work hard, play hard, zoals dat gezegd wordt door de populaire types.

Wat is het dan dat ik met al die mooie tripjes en activiteiten soms toch zo snak naar thuis zijn? Dat ik zin heb om te rommelen in de tuin, lekker te koken en niets te moeten? Geen plannen, rondje met de hond, uurtje tennissen. Misschien een borrel in het dorp maar dan weer naar mijn eigen bed? Gewoon lekker aan het werk zijn en dan ’s avonds nog even naar de sportschool?

Moeders blijft nu toch maar een tijdje thuis. Denk ik. Want je weet nooit wat er morgen weer op je pad komt. En dat is iets met de aard van het beestje.

Mooie zomer gewenst voor iedereen!

Kim Klaver