‘Wanneer velerlei middelen doelen heiligen, is er waarachtig sprake van een bepaalde wanorde’, stelde hij verongelijk vast. ‘Want het kan niet zo zijn dat men het gegeven van ‘ieder voor zich en we zien wel wat het ons later brengt’ als uitgangspunt gaan gebruiken. En wanneer er een beroep wordt gedaan op ons gevoel van saamhorigheid, dat menigeen dit uitgangspunt de rug toekeert. Of vraagt de huidige tijd dat van ons, waarbij iedereen uitsluitend gericht is op zijn of haar eigen zijn? Worden velen nu in de steek gelaten en het feit dat crowd-funding tegenwoordig gepaard gaat met het ophalen van gelden dan wel donaties?
Het schrijven van brieven aan instanties en deze voorzien van een batterij aan handtekeningen. Petities die naar voren worden gebracht of boerenzakdoeken die aan automobielen worden gehangen? Omgekeerde Nationale vlaggen, mensen die hun huis uit worden gezet vanwege een niet meer te overziene schuld? En de schuldhulpsanering die de personen als het ware dwingt om van een minimaal bedrag een week rond te komen. Waar prijzen nog steeds de pan uitvliegen en wordt besloten om op een houtvuurtje in een park een maaltijd bij elkaar te scharrelen. Waar een dakloze wordt genegeerd, terwijl hij in het kartonnen bekertje wat geld bij elkaar probeert te scharrelen. Bedelarij die wordt gedoogd, tot een handhaver opdoemt. En beleefd vraagt of de persoon in kwestie de ruimte dan wel steeg of straat wil verlaten.

Nederland, mijn vlakke land dat getuigt van een verandering en niemand meer weet wat hem of haar te wachten staat. Waar bepaalde zaken oogluikend worden toegestaan tot iemand getergd van zich laat horen. Muziek die te hard staat, borrelen op straat tot diep in de nacht en waar een buurtfeest eindigt met een knallende ruzie. Waar eindjes aan elkaar worden geknoopt, en waar korte lontjes welhaast voorspelbaar zijn. Een overheid die met wetgeving en noodverordeningen de massa in bedwang probeert te houden en toegeeft dat het bestuurlijk gezien niet juist heeft gehandeld, onderwijl mensen in nood in de open lucht laat verblijven.

Zich opmaakt voor De Derde Dinsdag in september, wanneer de leden van de Staten Generaal weer kennis nemen wat de coalitie voor het aankomende jaar voor plannen heeft gesmeed. De troonrede die ervoor kan gaan zorgen dat vroegtijdige berichtgeving ervoor zorgt dat de buikriemen dienen te worden aangepast. Dat tevredenheid onderdeel uitmaakt van het beleg dat op die boterham gesmeerd dient te worden. En dat het op termijn afneemt met rooskleurigheid. Om maar wat dwarsstraten te benoemen, terwijl het plaveisel aan slijtage onderhevig is. Waar een bouwstop is ingelast en er ook van overheidswege wordt geconstateerd dat het ook hier roeien is met de riemen die voorhanden zijn. Het behoeft geen betoog dat ik uitkijk naar Die Derde Dinsdag, hooguit dat het hoedjes zonder veren zijn die na een jarenlang verblijf in een stoffige la, als ‘vintage’ naar ‘boven’ wordt gebracht.

29-08-’22 ikWik