Kostbare tijd
Column: Cindy Schrikkema-Stofberg
Gepubliceerd: 22 maart 2024
Erger u niet, verwonder u slechts. Dit is echt zo’n uitspraak die ik steeds vaker in mijzelf herhaal, maar ik kan het niet laten om mij soms toch echt enorm te verbazen en ik probeer mij niet te ergeren.
Mensen zijn bijzonder, dat is mij wel duidelijk, en dat wil niet altijd iets positiefs betekenen.
Ik was altijd een mens van de tijd, kwam liever een half uur te vroeg dan 3 minuten te laat. Ik kon mij altijd ergeren aan mensen die te laat kwamen en dan lachend riepen “Dat geeft toch niets, ik ben er nu toch?”
Mensen die te laat komen hebben namelijk gewoon geen ergernis, die voelen niet hoe vervelend het is en realiseren zich dus ook niet dat het voor de andere kant heel anders voelt. Het heeft dan dus ook voor mij geen zin om mij hier aan te ergeren, want de enige die er dan last van heeft ben ik zelf. Maar… dat neemt niet weg dat de ruimte van ergernis plaats heeft gemaakt voor verbazing of verwondering.
Het heeft geen zin om mij bezig te houden met hoe het kan dat anderen zo gemakzuchtig kunnen zijn met de tijd van een ander. Het is mijn eigen keuze om te vroeg te komen en het is ook mijn eigen keuze om te wachten op iemand.
Zakelijk zit ik er inmiddels wel anders in. Zo moeilijk als ik dat vroeger vond, heb ik toch geleerd dat mijn tijd kostbaar is. Wanneer een klant in mijn salon niet komt opdagen, dan krijgt deze een kans om uit te leggen waarom hij of zij niet gekomen is. Als ik in dit verhaal voel dat het echt een vergissing was, iemand zich oprecht rot er onder voelt vind ik het vaak wel oké en boeken we een nieuwe afspraak, maar als ik daarin twijfels heb, dan komt er echt een no-show factuur.
Dit zijn mijn zakelijke uren en hier kies ik er niet voor om te wachten. Gelukkig komt dit in mijn salon niet zo vaak voor.
Ik hoor steeds meer collega’s die aanbetalingen vragen of de behandelingen vooruit laten betalen om zo de aantallen no-shows te verlagen. Nieuwe klanten die last minute toch geen zin hebben om hun bed uit te komen schijnt nu echt een “ding” te zijn.
Ik verwonder echt mij over dit soort zaken.
Mijn tijd is kostbaar, ook privé. Tijd zou voor iedereen kostbaar moeten zijn, want hoeveel geld je ook verdient in het leven, je kunt er nooit tijd voor kopen. Elke minuut die voorbij is, is voorbij en krijg je nooit meer terug, maar het aller belangrijkste is dat je niet weet hoeveel tijd je hebt in je leven.
We zouden allemaal eens moeten kijken hoe wij ons leven leven. Besteden we de tijd aan de dingen die we leuk vinden of alleen maar aan wat men van ons verwacht en wat we moeten doen? Verspillen we tijd aan onzinnige dingen die ons niet blij maken of laten we ons leven door anderen?
Ik probeer verstandige keuzes te maken voor mijzelf. Gezonde balans te vinden tussen werken en privé, maar ook in wie en wat ik mijn kostbare tijd besteed. Doe de dingen die je graag wil doen en geniet. Stel niet uit tot later ,want wat als later eerder komt.. dan ben je te laat.
Ik haat te laat komen.
Cindy