De badkuip
Column: Saskia de Fouw
Gepubliceerd: 14 mei 2021
Ik zit lekker in de tuin. Mijn man rommelt wat in de schuur en de kinderen spelen lekker buiten op straat. Het lokale krantje lees ik van voor naar achter en weer terug. Ineens valt mijn oog op een kleine advertentie. Te koop: ‘Leuke boot met motor. Helemaal compleet 500 euro’. Nou woonden we praktisch aan de sloot en zagen dan ook dikwijls gezellige sloepjes voorbij tuffen met blije hoofden en een picknickmand. Dus ik had al een beeld hoe wij dan ook gezellig met z’n viertjes door de Alkmaarsche grachtjes zouden varen met zo’n leuke goed gevulde mand.
Mijn man was ook direct te porren en een belletje was dan ook al snel gedaan. Dezelfde avond stonden we tussen de garageboxen in Oudorp. De boot paste maar net in de box en we waren direct enthousiast dit werd onze boot. De verkoper bood aan om onze nieuwe aanwinst naar ons huis te brengen zo gezegd zo gedaan. Twee dagen later reed er een grote range rover met een trailer onze straat in.
We gingen meteen richting de sloot want dit was toch wel een momentje. De man ontkoppelde de trailer en liep ermee richting het water en ‘nee’ had daarbij onze hulp niet nodig. Ik keek toe en ineens bedacht ik me dat de boot een bootje was. In de garage had hij enorm geleken, maar nu zo in het water bleek het meer een badkuip. De dagen erna ga ik een paar keer met manlief op pad. Met de ‘badkuip’ best leuk hoor, maar eerlijk is eerlijk wel wat krap. Ik brul de hele tijd dat ik het ‘super leuk’ vind en dat de boot ook zo schattig is. Dan is het tijd om met z’n vieren te gaan. De gedroomde picknickmand is veranderd in een klein tasje met wat proviand, groter past namelijk niet. De meisjes zitten met de zwemvestjes klaar om te vertrekken, al hebben ze er beide niet heel veel zin in want varen is immers saai. Met z’n vieren past het net met de tas tussen m’n benen zitten we zeg maar uh… ‘Gezellig knus’. Na een half uur en drie keer ‘rommel’ uit de motorschroef te hebben gepeuterd (lees 15 minuten klooien om de motor weer op te starten, wij al schommelend in de badkuip, totdat manlief de boel weer aan de praat heeft) begin ik een houten kont te krijgen en de meiden willen naar huis. Aangezien ik niet van het type ‘opgeven’ ben proberen, we het later nog eens, maar het idyllische plaatje blijft uit. Na het bootje nog regelmatig te hebben leeg gehoosd, heb ik het dieptepunt bereikt en geef eindelijk toe dat dit toch wellicht, misschien niet voor ons is weg gelegd.
Ik trek de badkuip uit de sloot en doe waar ik wel goed in ben. Ik pimp de ‘badkuip’ met verf, plakfolie en ik zet een goed gevulde picknickmand gezellig bij het bootje. Op marktplaats vliegen de biedingen om me oren. En een paar dagen later zwaaien we de nieuwe trotse eigenaar uit. En wij? Wij houden het weer bij fietsen en een terrasje.
Proost!
Saskia de Fouw
Deel
