Oorlog en verdeeldheid?
Column: Cindy Schrikkema-Stofberg
Gepubliceerd: 27 oktober 2023
26 jaar geleden tijdens mijn zwangerschap van mijn oudste raakte ik bijna in een depressie door al het leed op de wereld. Je kon het journaal niet aanzetten of de krant niet openslaan en je las/zag alleen maar leed en ellende. Mensen vermoord, kinderen vermist en oorlogen.
Door de zwangerschapshormonen werd het (over) emotionele in mij nog veel meer aangewakkerd en ik merkte dat ik er echt onder ging lijden. Ik was echt depressief en vroeg mij af in welke wereld ik mijn kindje ging zetten. Het greep mij enorm aan.
De wanhoop en de frustraties dat je als enkele persoon gewoon niets kan betekenen voor deze mensen.
Uit zelfbescherming heb ik toen besloten om geen journaal meer te kijken en geen krant meer te lezen. Leven in mijn eigen bubbel en mij alleen nog bezig te houden met mijn eigen micro wereld. De mensen om mij heen, familie, vrienden, buren, stadsgenoten.
Mensen waarvoor ik wel daadwerkelijk verschil zou kunnen maken. Mensen die ik wel op welke manier dan ook zou kunnen helpen.
Wanneer er belangrijke dingen in de wereld gebeuren dan hoorde ik dat wel via een ander of zoals in deze tijd zie je het op facebook voorbij komen.
Toen de oorlog uitbrak tussen Rusland en Oekraïne greep mij het leed van de mensen mij weer aan. Ik werkte op dat moment met een cosmetica merk uit Rusland samen. Er kwamen sancties vanuit Europa op Rusland, bankrekeningen en handelsverkeer werd geblokkeerd. Gewone burgers van beide zijden zijn in mijn ogen hierin slachtoffer. De Oekraïne mensen maar ook de Russische mensen. Geen van allen wil hun zonen/dochters naar de gevechtslinie zien en geen van allen wil deze oorlog. Doden, gewonden, banen kwijt, geen eten en geen huis. Verschrikkelijk.
Israël en Palestina op dit moment, verschrikkelijk wat hier gebeurt. Al die doden en gewonden. Huizen die plat gebombardeerd zijn en mensen wanhopig. Ik weet niet het fijne van de hele situatie en er heerst al tientallen jaren in dit gebied een enorme spanning waarbij het bij tijd en wijlen enorm oplaait.
Wat ik wel merk en dat beangstigt mij ook wel een beetje is de verdeeldheid onder de mensen, ook hier in Nederland. De boosheid en soms bijna voelbare agressie naar een ander als de meningen niet helemaal overeenkomen.
Zo had ik op een Instagram post gereageerd met een tekst dat mijn hart uitgaat naar alle slachtoffers in oorlogen, zowel de Russische, Oekraïense, Palestijnse als Israëlische… Dat niemand om oorlog vraagt en de overheden zich kapot zouden moeten schamen. Niemand wil zijn kinderen of ouders verliezen… De gewone burger is slachtoffer.
Op mijn reactie heb ik een aantal “duimpjes” gekregen van mensen die het met mij eens waren maar de overige reacties waren hard. Ik ga de teksten niet herhalen, maar het kwam er op neer dat ik ten eerste het niet mocht hebben over oorlog want het was genocide en ik had eigenlijk ook een partij moeten kiezen.
Voor mij de definitie van een oorlog als 2 landen/regeringen met elkaar gaan vechten, bommen en soldaten sturen. Ik kies wel degelijk partij en dat is die van de onschuldige mens. Voor mij is namelijk ELK mens belangrijk ongeacht, afkomst, cultuur, religie, huidskleur, geslacht enz. Elk mens is van belang en elk mens verdient vrede en liefde.
Als we allemaal stoppen met onderlinge verdeeldheid en elkaar als mens gaan zien en gaan behandelen zal de wereld er al een heel klein stukje liever uit zien. Mijn hart gaat uit naar alle slachtoffers van (onnodig) geweld, oorlogen, dictatuur, haat en andere ellende. STOP het maken van meer slachtoffer, vrede op aarde.
Cindy