Het groene monster
Column: Fabian Zoon
Gepubliceerd: 3 februari 2023
Ik heb het geluk om aan een sloot te wonen. Een paar jaar geleden kocht ik daarom een wildwaterkajak. Dat had ik véél eerder moeten doen, wat een belevenis! Vanaf het water ziet de wereld er heel anders uit. Je wordt één met de fuut en de meerkoet. Je staat dicht bij de vissen en waterjuffers.
De sloot achter mijn huis wordt De Nauertogt genoemd, slingert zich als een rivier door onze wijk en reikt verder dan ik ooit zal kajakken. Mijn tijd wordt vaak opgeslokt door andere werkzaamheden en het rondje door de wijk is meestal het hoogst haalbare voor me. Toch is het een prachtige ervaring elke keer. Naast dat je langs veel achtertuinen vaart (leuk), zie je ook op het water dingen die je anders niet ziet. De meerkoet met een nest lelijke pulletjes. Libellen die eitjes leggen en de familie zwaan die je de toegang verspert. Het is allemaal mooi om te zien.
Tot deze zomer. Het kajakken, werd ka-jakken. Onze mooie ‘rivier’ door de wijk, was één groen monster geworden van eendenkroos. Geen eend te bekennen, wel heel veel groene drab. Bootjes liepen vast. Ik kon er met mijn paddels net doorheen bewegen. Er was geen lol meer aan. Rottig voor mij, maar een drama voor de dieren. De rivier van het leven, was getransformeerd in een biomassakweekbassin. De meerkoet keek ‘beteuterd’, maar de vissen, libellen en ander waterleven waren weg. Ik schrijf weg, omdat ik hoop dat ze gevlucht zijn. Maar ik weet heus wel dat afgelopen zomer een ecologische ramp heeft plaatsgevonden vlak bij mijn huis.
Eén van de oorzaken lijkt de warme zomer te zijn. Zonder regen moet het water elders vandaan komen. Al dat nieuw water barstte van de meststoffen en kroost groeit daar geweldig op. Nederland is namelijk koploper in slechte waterkwaliteit. Ons oppervlaktewater bevat te weinig leven en te veel meststoffen en landbouwgif.
Deze zomer maakte ik van heel dicht bij mee wat klimaatverandering én slechte waterkwaliteit doen met de natuur. Een tapijt van stinkende groene drab nam de wijk over als in een slechte horrorfilm.
Voor het verhaal is het aardig om te zeggen dat dít het moment was waarop ik zei dat het zo niet langer kon. Maar dat is niet waar, ik weet al jaren dat ons water vervuild is en dat klimaatverandering rare dingen gaat doen met ons weer. Vóór deze zomer had ik al besloten dat het zo niet verder kon en dat ik dit alleen kon oplossen in het bestuur van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Na 12 jaar actief te zijn geweest voor de Partij voor de Dieren in de Provincie Noord-Holland, ga ik naar het waterschap. Hoogmoedig zeg ik dan ook: dáár ga ik het water schoon krijgen. Zodat juffertjes kunnen vliegen en de kikkers kunnen kwaken. Achter bij mij in mijn sloot en in de sloot vlak bij jou.
Fabian Zoon is lijsttrekker voor de komende waterschapsverkiezingen op 15 maart voor de Partij voor de Dieren voor het Hollands Noorderkwartier.