Foto van vroeger
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 6 januari 2023
Persoonlijk heb ik een geweldig jaar achter de rug. 1 februari ging de horeca weer open, op alle fronten prima gedraaid, mijn vrachtwagen rijbewijs gehaald, gezondheid goed en de liefde vertelt me elke morgen hoe leuk ze me wel niet vindt. Kortom helemaal niks mis met 2022. Maar als ik verder kijk dan mijn eigen achtertuintje, was er natuurlijk van alles mis met 2022. Januari ging nog wel, maar toen die Russische smurf ging huishouden in Oekraïne, ging t al snel bergafwaarts met de sfeer in de wereld.
En toen moesten we ook nog afscheid nemen van Rob de Nijs, dat wil zeggen van de artiest Rob de Nijs. Toen ik zijn laatste concert op TV zag moest ik meermaals ff slikken. Nou schiet ik al vol bij de merci reclame; maar dit deed me toch wat. Ik had er graag bij geweest, maar moest het doen met de TV registratie. Ik was wel opgevallen vrees ik, want het publiek bestond voornamelijk uit dames, van een bepaalde leeftijd, die ook nog eens allemaal dezelfde kapper bezochten. Maar ik heb van het begin tot het einde genoten van Rob. Alle teksten komen binnen en toen Trijntje Oosterhuis “Open einde” inzette, was het met het stoer wegslikken van de snik wel gedaan.
Alles vond ik goed. Het lijf is op, maar de stem allerminst. Afscheid nemen van Rob, het viel me zwaar.
We hebben wel meer afscheid genomen in 2022. Onze energie gewoontes behoren, net als de prijzen, tot het verleden, we gaan afscheid nemen van het bekende landschap met boerderijen, bakkerijen houden het voor gezien en ook de diesel is op weg naar de uitgang.
We hebben afscheid genomen van Mathijs van Nieuwkerk en hij zal zich vreselijk misdragen hebben hoor (ik was er niet bij), maar zijn programma’s ga ik missen, daar ben ik maar eerlijk in. Durf ik daar voor uit te komen in deze tijd? Nou, net aan, want ik geef mijn mening liever niet. We zullen een andere manier moeten vinden om het beste in elkaar naar boven te halen, want de oude manier is kennelijk niet meer van deze tijd. Ik hou zelf ook niet van dat gebrul, er zijn duizend andere manieren om te vertellen dat het beter moet, maar aan de andere kant vrees ik ook de middelmaat. Ik ben bang dat Matthijs plaats gaat maken voor weer een realitysoap, die de eigenaar van een broodrooster moeten achterhalen.
We hebben ook afscheid genomen van de nuance.
Ik hoef mijn mening niet te verraden, want met sommige goodbyes kan ik prima leven en andere vind ik zonde. Maar het afscheid van de nuance vind ik wel een beetje pijnlijk. Ik las dat 70% van de ondervraagden zich zorgen maken over de polarisatie. Dat stond in de krant… IN DE KRANT… Dat noem ik nou een gotspe. Zij schrijven het tenslotte op, al die tegengestelde meningen. Vroeger deed een journalist onderzoek, nu is het te vaak het verkondigen van een mening en dan veelal van de schrijver zelf. Maar ja het valt ook allemaal niet mee; als Yvonne Coldeweijer
De journalistieke norm bepaalt. Je moet toch wat. Politiek was het ook een heftig jaar. In Alkmaar halen ze tegenwoordig alleen nog het nieuws als ze aangifte doen tegen elkaar.
Vanmorgen las ik dat ze zelfs ruzie hadden bij de top van de postcode loterij. Ik hoop dat het een schrijffout was, maar er stond toch echt dat ze sinds 1989, 12,5 miljoen aan goede doelen hebben uitgekeerd in die 34 jaar. Dat is 367.000 per jaar!!!!! Is toch een schijntje, als je ziet dat de hoofdprijs in Heemskerk 58,9 miljoen was. Ik hoop toch dat de journalist zich 3 nullen verschreven heeft; Laat ze anders nog maar ff door ruziën dan.
Vandaag is het de laatste dag dat ik u een gelukkig nieuw jaar mag wensen, volgens de etiquette. Hoe ik dat weet? Drie koningen is bij ons in de familie een beetje een feestdag, dus dan ken je ook alle gewoontes van deze dag. Maar al hoewel ik u elke maand wel een gelukkige maand wil gunnen, wens ik u op de valreep een fantastisch jaar, met eerbied voor de nuance en de wens dat de man van inkoop weer met Rosalie een biertje mag halen in de Pieper.
Gelukkig Nieuwjaar.
Peter Visser
Deel
