Reveille
Column: Kraantje
Gepubliceerd: 23 februari 2024
‘Het lijkt alsof het nieuws de laatste tijd beheerst wordt door oude mannen, ze staan in ieder geval volop in de belangstelling.’ ‘Volgens mij zijn ze juist hartstikke uit, tenminste als je de media-mannen bedoelt. Sinds het rapport over de bedrijfscultuur binnen de publiek omroep uit is, kukelt het ene na het andere coryfee van het voetstuk.
De wereld draait gewoon nog steeds door, ook sinds Mathijs een heethoofdige manager bleek te zijn. En waren er al plannen die hintte op een comeback, deze zijn voorlopig in de ijskast gezet, nu er naast horen zeggen toch ook beeldmateriaal blijkt te bestaan. Een snelle herintreding in het Hilversumse gaat het toch niet gaat worden.
Maar hij is niet de enige tv persoonlijkheid die na eerst jarenlang bewierookt te zijn, inmiddels heel hard van zijn sokkel is gekukeld. De schreeuw van de Leeuw, blijkt toch meer te zijn dan een titel van een tv programma. Het gerucht gaat dat de olijke gezellige man van de tv, zelfs iemand de laan heeft uitgestuurd wegens het dragen van verkeerde schoenen.
Een cabaretier, die vrouwen mishandelt maar doodleuk nog op handen wordt gedragen, want wat er in de privé sfeer afspeelt is privé.
En wat te denken van de zich een god wanende, hoog bovenop de Hilversumse Olympus vertoevende, Martosaurus Rex. Deze tv-mastodont vindt zichzelf zo belangrijk en alwetend, dat hij zelfs geconfronteerd met onontkomelijk bewijs van eigen wangedrag, verklaart dat dat helemaal niet kan, want zoiets doet hij niet. En hoog van de toren blazend de interviewer opdraagt ajb op te houden met dit soort vragen te stellen. Hij is gewoon een ordinaire windblaag, die maar eens weer duidelijk maakt dat als je in het dagelijkse leven best wel wat kan maar je ook alleen maar omringt met jaknikkers en hielenlikkers die graag ook mee willen tellen en meeliften in je wereldje, je een ernstig verwrongen zelfbeeld krijgt.
Het is sowieso ontluisterend om te zien dat binnen de bedrijfscultuur bij de openbare omroepen, grensoverschrijdend gedrag genormaliseerd was. Onder het mom van onder druk presteer je beter of het artistieke temperament wordt gedrag toegelaten dat elders als volstrekt onacceptabel wordt gezien. Er is geen leiderschapshandboek te vinden waarin wordt aanbevolen het beste uit je medewerkers te halen door ze als voetvegen te behandelen, of ongepaste relaties aan te gaan. Maar kennelijk zijn oude normen van de Gooise matras nog springlevend.
Het is helemaal ontluisterend omdat in dit wereldje men zichzelf toch als boegbeeld van beschaving en cultuurdragers ziet. Hoe vaak wordt het klootjesvolk niet de maat genomen in allerlei programma’s. De maatschappelijke onderbuik wordt regelmatig de maat genomen.
Daarom is de woede zo groot, vermoed ik, de dubbele moraal van de tv elite wordt niet echt gepruimd. Misschien de hoogste tijd voor een ethisch reveil op de werkvloer.’
‘Nou ik zou me niet teveel voorstellen van dat ethisch reveil, de aanhangers blijken er ook eigenaardige maatstaven op na te houden. Recent is het boegbeeld daarvan, Dries van Agt overleden. Jarenlang heeft hij als minister van Justitie geageerd en juridisch gevochten tegen abortus, het homohuwelijk en euthanasie. Dat druiste allemaal zeer tegen zijn normen en waarden in. Maar wat bleek bij zijn overlijden? Niet alleen hij maar ook zijn vrouw te zijn heengegaan, samen bij een zelfverkozen euthanasie. Dat zij zo gezamenlijk, op eigen wijze en naar eigen keuze zo heen konden gaan, is niet aan zijn beleid te danken. De dubbele moraal, die blijkt ook met een ethisch reveil een hardnekkig verschijnsel.’
Kraantje