Old and Wise
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 26 april 2024
30 jaar geleden zat ik op de Hotelschool. Een aaneenschakeling van prachtige momenten. Mijn vak geleerd, vrienden gemaakt, die ik nog steeds tot mijn vriendengroep mag rekenen en we hebben heel veel gelachen. Ik kom daar ongetwijfeld ooit hier wel weer eens op terug. Het mooie van de Kogge was, dat het niet uitmaakte in welk jaar je zat. De groep van misschien 300 studenten was hecht. Voor mij gold het als de eerste stap van huis. Het leek wel of ik opnieuw kon beginnen in een andere stad, de grote stad nog wel. Nieuwe gewoontes, nieuwe vrienden, nieuwe vriendinnen en vooral een vak leren wat bij mij paste. En heel eerlijk denk ik dat het voor iedereen gold. Wognum, Heiloo, Alkmaar, Oudendijk, Den Helder, Wormerveer, Badhoevedorp, Hoofddorp, Vinkeveen, Heerde, Bloemendaal werd Amsterdam. De stad waar voor veel van ons alles begon. Het was helaas ook de plek, waar wij als youngsters te maken kregen met de dood. Onze school was een plek voor veel druktemakers, ook de stillen kwamen aan bod, maar het was vooral een plek van druktemakers.
Een van die druktemakers was Mossel. Vooraan in het café, vooraan in de keuken, vooraan bij alle narigheid en helaas ook vooraan in de dood. Een auto-ongeluk maakte een einde aan zijn leven. Verbaasd door het feit dat dit ook tot de mogelijkheden hoorde, kropen wij allemaal bij elkaar. Alle jaargangen waren overmand door verdriet. En toch ontstond er iets moois. We gingen Mossel met zijn allen de laatste eer bewijzen. Niemand hoefden ons te wijzen op wat je hoort te doen bij zo’n verdriet. We werden samen Old and Wise. Het nummer wat voor mij altijd verbonden is aan Mossel. And to those I left behind…dat waren wij. Wij die onverschrokken aan het leven deelnamen, moesten kennelijk older and wiser worden.
Een paar weken geleden overleed de zoon van vrienden van mij. Iets ouder dan wij toen, maar veel te jong. Een gezin dwars doormidden door het lot. Niet wetende wat de toekomst hun brengen gaat. Met de beste wil van de wereld een prachtig afscheid georganiseerd. Mooier kon het niet. Wat mij enorm raakte is de veerkracht en de wijsheid van zijn vrienden. Jonge mensen, dertigers van over de hele wereld vandaan. Spraken met zoveel vriendschap, liefde en wijsheid, die alle toehoorders deed verwonderen. Zoveel kracht gevend aan ouders en zus. Hun overleden vriend vertellend, dat hij wel alleen gestorven is, maar niet eenzaam. Geen verhaal was hetzelfde, maar de boodschap wel.
Jonge mensen die vertelden what the meaning of life is. Mochten we ooit twijfelen aan de jeugd van tegenwoordig, dat hoeft niet. We moeten ons over veel zorgen maken, maar niet over de jeugd. Deze youngsters hebben de ouders en zus, kracht gegeven om verder te gaan. Hun overleden zoon en vriend is weliswaar veel te vroeg gestorven, maar heeft niet voor niets geleefd. Net als Mossel. Old and Wise.
When the ask me, if I knew you. I’d smile and say, you were a friend of mine
Peter Visser