Zoeken naar restanten
Column: ikWik
Gepubliceerd: 16 februari 2024
Dat geeft in de regel geen pas. Wanneer een wethouder besluit om op eigen initiatief een brief te schrijven en deze te sturen naar de VNG. Wat staat voor de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Daarin verkondigt hij een standpunt namens de Gemeente Alkmaar over de spreidingswet. Waar al meerdere coalities over gevallen zijn. En het zijn dit keer twee coalitieleiders te weten namens de VVD (de land-) en Opa (stadspartij). De raad voelt zich gepasseerd en er is een aanvraag voor een spoeddebat op tafel verschenen. Waarbij de oppositiecoalitie duidelijkheid wenst te krijgen. En waarbij antwoorden op de komende vragen worden verwacht.
Wanneer je dit in een wat groter verband probeert te zien, dan dringt zich een andere vraag op politiek gebied op. Want hoe dient de landelijke politiek zich te gaan schikken in voornemens, die bij de andere partijen de nekharen doen rijzen? Waar de een zich met een appje vanaf maakt en de anderen in een totale verlegenheid achter laat. Een vorm van ontreddering zich openbaart en men niet te beroerd is om dit keer wel het achterste van de tong te laten zien. Waar op termijn besluiten dienen te worden genomen die vooral de burger in Nederland (in)direct zullen gaan raken.
Het samenzijn in een samenleving die aan alle kanten aan het polariseren is. Waarbij voorgenomen besluiten niet kunnen worden afgerond omdat er sprake is van een demissionaire situatie. Dan verdwijnen de klappen op de vuurpijl, wat ook al een heet hangijzer is geworden. En waarbij korpschefs aan de vooravond van hun pensioen pleiten om ‘Oom Agent’ weer zichtbaar te maken op straat, plein en in de wijk. Of het moet zo zijn dat overal camera’s verschijnen die ervoor zorgen dat anderen op beeldschermen 24 uur per dag mensen kunnen volgen. Voor je het weet is er letterlijk sprake van een Big Brother, en heb je een programma als zodanig niet alleen maar op de beeldbuis te volgen. Je wordt haast geneigd om je in je woning te gaan verschuilen, nu ook al bellen van een camera zijn voorzien. De illusie dat daardoor de straat veiliger wordt, kun je dan ook wel op je buik gaan schrijven.
Neen, doemdenken is niet direct mijn gewoonte. Gewoontes uit het verleden zijn voor een deel verdwenen. Elkaar groeten of simpelweg gedag zeggen is ook bijkans verleden tijd. Een praatje maken ‘voor de pot’, wie kan zich die tijd nog heugen? En onderwijl maken we ons druk omtrent zaken die wij absoluut niet kunnen keren. Worden we in verlegenheid gebracht door mensen die zoveel anders zijn gaan denken. Wereldleiders die zich gedragen alsof zij afgevaardigden zijn van een bepaalde Godheid. Waarbij ik in het midden laat wat die Godheid nog meer heeft bedacht. ‘We zullen het wel zien, we zullen het wel beleven, maar als het even kan, het leven duurt immers maar even.’ Of die andere tekst: ‘houd er de moed maar in!’
ikWik