De maandag is van ons
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 5 november 2021
Tijdens het kijken naar de persconferentie van afgelopen dinsdag was ik door alle geruchten even bang dat de horeca om 18:00 uur haar deuren weer moest gaan sluiten… Hierdoor herinnerde ik mij een maandag in coronatijd samen met mijn vriendin.
Wat er de afgelopen weken is gebeurd, kan ik mij nog nauwelijks voorstellen en ik kan het moeilijk bevatten allemaal. Corona is een tegenslag voor iedereen. Een tegenslag waar we allemaal machteloosheid door ondervinden. Afgelopen maandag was ik vrij en voelde ik mij voor het eerst weer even echt vrij. In het begin van onze relatie verliep alles voorspoedig (en in een snelvaart), maar de afgelopen weken verliep het erg stroef. Ik heb de mooiste en de liefste vriendin die ik mij kan wensen. Ze heeft mij bijgestaan in deze moeilijke periode. Ik heb mij niet gerealiseerd dat alles om mij heeft gedraaid, wat misschien heel logisch klinkt, maar wat het niet is. Ik heb, zonder het te weten, haar voor lief genomen en ben mijzelf én haar uit het oog verloren, omdat ik bezig was mijn hoofd boven water te houden. Omdat ik gevoelens ervaarde die ik niet eerder heb ervaren als ondernemer, namelijk angst. Die angst zorgt voor stress. Stress waarvan ik vind dat ik die niet mag laten merken. Maar ik heb het gemerkt. In alles. In mijn lichaam, gedachten en gedrag.
Met dit in gedachten ben ik maandag met mijn vriendin gaan genieten van een mooie dag in Amsterdam. Amsterdam is stiekem een liefde die ik op 16-jarige leeftijd leerde kennen, toen ik in Amsterdam op school zat. De stad bruist en geeft je energie. In alle anonimiteit kan je er vrij rond bewegen. Dit gevoel deelt mijn vriendin, sterker nog, ze heeft haar hart verbonden met Amsterdam en woont er al een tijd met veel plezier.
Laten we de buurt in gaan en foto’s maken, was haar idee. Op de fiets zijn we de stad ingetrokken en zonder een plan maakte we er een soort culinaire trip van. Beginnend op de Zeedijk bij mijn favoriete Chinese bakker. Eigenlijk wilden we oesters van Nam Kee bemachtigen, maar helaas was Nam Kee gesloten. Bij Hoi Tin haalde we onze favo Char Siu broodjes. Het broodje wat er op het oog haast perfect uit ziet en wanneer je een hap neemt, de smaak je voor altijd bij zal blijven. Daarbij een mix van drie soorten vlees en voor de vitamines, wat groene groentes.
Op een bankje in de zon hebben we vorstelijk genoten. Ik verlies mij altijd in mijn favoriten, maar in dit geval verloor ik mijn parel geen moment uit het oog. Wat een pracht van een vrouw en wat een liefde… Ze kan naar mij kijken met een blik waarin blijheid te zien is, dat ze deze verstrooide man is tegengekomen in haar leven.
Met een koud blik Desperado spoelen we het heerlijke eten weg… Ze kijkt me aan en zegt: ‘Wat een rijkdom, hè schatje?’ En inderdaad wat voor een rijkdom! Hoe eenvoudig de setting en het eten ook is, dit moment is zo bijzonder! Next stop Cees Holtkamp…
Fernando Jonker