De UITknop!
Column: Milo Berlijn
Gepubliceerd: 22 december 2023
De vooruitzichten zijn ongelofelijk goed! Nog 5 dagen en dan reizen mijn vrouw, de hond en ik af naar het land van Wiener schnitzel, kartoffel salat, glühwein, schnaps, warme chocolademelk met slagroom, elle lange wandelingen, prachtige bergtoppen, meters sneeuw en supermooi geprepareerd pistes waar je je heerlijk vanaf kan laten glijden. En na zo’n dag ben je rete rozig waardoor je na afloop van het avond eten en een koppie Schwarz thee per direct in bed stapt en 9 uur onafgebroken slaapt. Ik heb behoefte aan deze rust omdat ik het gevoel heb dat ik inmiddels altijd aan moet staan. En dat is ook helemaal niet zo gek. Ons denken is associatief; op basis van alles wat we meemaken. Dus de ene gedachte brengt je automatisch weer een volgende gedachte. Voeg daar de enorme hoeveelheid prikkels aan toe die we op een dag te verwerken krijgen (en ook allemaal weer zorgen voor duizenden gedachten) et voilà: je hoofd staat altijd aan. Talloze mailtjes, tienduizenden appies, honderden vraagtekens als je niet snel genoeg reageert, brieven, telefoontjes, files, LinkedIn berichten… het houdt niet op en gaat 24 uur per dag knetterhard door. En ik doe dat (Althans dat probeer ik) allemaal uit mijn hoofd. Maar daar zit dan ook direct mijn grootste valkuil. Want dan zit ik je eindelijk even rustig in het hoekje van de bank en dan ploppen er weer 112 gedachten op. Ben je aan het werk, denk je aan de boodschappen en loop je in de supermarkt, denk je aan die ene werkmail die je nog had moeten sturen. Of iemand die je had beloofd om terug te bellen, Of dat cadeautje dat je niet moet vergeten. Wat had mijn vrouw daar nou ook alweer over gezegd? Waarom zei ze dat eigenlijk, vond ze het vorige cadeau misschien niet leuk? Hmm, ze is ook wel altijd erg kritisch. Et cetera, et cetera, et cetera…. Altijd aanstaan is ontzettend vermoeiend.
Los van dat je hier erg onrustig van kunt worden, het veel energie kost en ook frustrerend kan zijn om constant te schakelen en bang zijn dingen te vergeten, is het ook voor het functioneren van je brein van belang om rustmomenten te hebben. In ons huidige bestaan is er altijd iets te doen en winden we ons veel te vaak op. De smartphone, sociale media, TikTok (Vooral die honden filmpjes zijn erg aandoenlijk), televisie, Youtube, herhaling gemist. Je wil het allemaal meemaken en er zijn nog maar weinig natuurlijke rustmomenten. En die moet je af en toe inlassen.
De psychologie noemt dat een gedachtenstop en ik noem het ‘uitzetten’ of ‘afwinden’! Een gedachtenstop is wat het woord al zegt: een moment waarin je even stopt met denken of piekeren. Het ‘stoppen met denken’ is gemakkelijker gezegd dan gedaan, vooral omdat je hoofd normaal gesproken overuren draait. Het is als een spier die je traint. Het is dus ook een beetje afkicken. En dat lukt mij in de frisse lucht van de Oostenrijkse Bergen erg goed!! In de vrieskou weet ik de ‘Uit Knop’ makkelijk te vinden en maak ik heerlijke wandelingen met mijn vrouw en mijn hond en geniet bewust van alles om mij heen. Ik doe met grote regelmaat mijn ogen dicht en leg mijn telefoon, op 2 momenten van een half uur per dag na, weg. Ik probeer bewust te genieten van de kleine dingen. Genieten van kleine dingen helpt mij het mooie te zien, overal om me heen. De hond die door de meters hoge sneeuw heen banjert, de lichtval die op de kerk van het dorp schijnt, de verlichte ijsbaan waar de kleintjes uit het door met behulp van een stoel het schaatsen onder de knie proberen te krijgen, de geur van het bos, van mijn vrouw die Michaele Shifferin (Voor de kenners) probeert na te doen, het uitzicht uit de skilift en natuurlijk frisch zubereiteter Kaiserschmarnn!!! Enz, enz. Geen prikkels van elektronische apparatuur, sociale media of mails. Het staat gedurende 3 weken allemaal uit!!! En dan besef je des te meer dat het leven helemaal oké is, en dat er niet zo heel veel hoeft te veranderen voordat je tevreden kunt zijn.
Voor nu wens ik u hele fijne kerstdagen en een geweldig 2024 toe. Zet jezelf eens lekker uit en geniet volop van de familie, de kerstdis en andere hele mooie en leuke zaken die ons bestaan rijk is. En draai je AANKNOP vol inspiratie, optimisme en zin in de 2e week van januari, pas weer OM.
Ik moet dit toch even kwijt.
De afgelopen week heb ik me mateloos lopen ergeren aan een uitzending van Veronica Inside over de BOA’s in ons land. Zoals u mogelijk weet, werk ik voor dat ik train vaak ‘undercover’ mee in het bedrijf om een indruk te krijgen van de werkzaamheden en medewerkers die er rondlopen. Vorige week mocht ik een dag meelopen met de BOA’s van Alkmaar en ik hoop dat van der Gijp, Derksen en Eus dit ook een keer gaan doen want hun conclusies waren echt niet ok en waar!. Onze Alkmaarse BOA’s zijn buitengewoon gepassioneerd, bevlogen, goed opgeleid en hebben een ongelofelijk verantwoordelijkheidsgevoel. Ze proberen alle bewoners op zo’n goed mogelijk wijze te bedienen en hebben het beste met onze stad voor. Zij verdienen deze bejegening echt niet en ik kom daar in mijn volgende column zeker op terug.
Milo Berlijn
Deel
