Een ballon, een ballon, een ballonnetje (2)
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 1 juli 2022
Zo vlak voor de zomervakantie schrijf ik een nadenkertje voor op het strand. Een nadenkertje voor ons gewone stervelingen, maar ook voor de dames en heren politici van Alkmaar. De zogenaamde binnenballonners. Weet u het nog? In september vorig jaar schreef ik een column over politici in hun eigen ballon. ‘’In die ballon hebben zij een vrij spel van politiek bedrijven, ruzie maken, oplossingen zoeken en elkaar de maat nemen. Dat mag allemaal van de bewoners van de binnenballon; zodra wij, ‘de buitenballonners’, ons ermee gaan bemoeien, worden de binnenballonners vaak een beetje kribbig. Eén keer per vier jaar komen de binnenballonners uit hun ballon om verkiezingen te houden, om daarna weer snel in hun eigen ballon te verdwijnen.’’.
Afijn, dat dus, u bent weer bij gepraat. Op die column kreeg ik één reactie; vanuit de binnenballon. En dat was een eerlijke, hoopgevende en lieve reactie. De rest van de binnenballonners hield zich muisstil op de vlakte; waarschijnlijk om hun stem te sparen voor de verkiezingsbeloftes. Nieuwe politiek moest de afstand tussen de binnenballonners en de buitenballonners nivelleren. Verkiezingen? Hoor ik u denken!!. Wanneer was dat ook al weer? Is dat nog niet achter de rug? Nee hoor; 16 maart hebben de Alkmaarders gestemd en bijna 4 maanden later is het nog steeds erg stil. Waar maak je druk om, geen nieuws is goed nieuws toch? Maar toch maak ik me een beetje zorgen.
De buitenballoner heeft gesproken namelijk; als het aan de Alkmaarse kiezer ligt hebben D66, Groen links, Opa, VVD en Bas het voor het zeggen. Duidelijk toch? Maar nu zijn die vermaledijde binnenballonners dus al 4 maanden bezig om de wens van de buitenballonners naast zich neer te leggen. Nog voor de klok 12 uur had geslagen op 16 maart zijn ze hun ballon weer in gerend en dit keer ook nog met oordoppen en oogkleppen op. Ze zijn al vier maanden bezig om NIET naar de wens van Alkmaarders te luisteren, ze zijn zich suf aan het denken om maar met een oplossing te komen om de zeven kleinste partijen samen te voegen tot een college. Maar dat wilden de meeste Alkmaarders toch niet? En toch luisteren die binnenballonners dus niet. Het gaat ze niet om wat wij willen; het gaat erom wat zij willen.
Verraad ik hier mee mijn eigen politieke kleur? Zeker niet. Voor mij is het een opsomming van feiten. En voordat de grote verliezende winnaars denken: zie je wel dat vinden wij nu ook! Helaas, verliezende winnaars, ik vrees dat jullie precies het zelfde gedaan zouden hebben. Niet luisteren omwille van je eigen post. En dat is waar ik me zorgen over maak. Nieuwe politiek bestaat helemaal niet; het is een farce, een cultuur die nooit zal veranderen. Een trieste optelsom van macht en afrekening. Zo kan het dus zijn dat een partij met 1200 stemmers en dus 1 zetel, gaat beslissen over onze toekomst. En dat vind ik zorgelijk, zonder dat ik daarbij denk dat deze partij geen intellect heeft of zo. Maar met 1 zetel heb je gewoon te weinig tijd om je alleen al in te lezen.
Los van het feit dat 1.200 kiezers wel een hele magere marge is op 89.000 Alkmaarse stemgerechtigden. En dan nog waarschijnlijk allemaal een wethouder willen leveren ook! Ik schrijf dit op een mooie zomeravond en ik zucht. Waar maak ik me druk om. Het verandert toch niet. Ik ga een ijsje halen bij Laan, Wim luistert tenminste. 2 bolletjes in een beker, 3 past niet en bovendien word je dan misselijk.
Fijne Zomer
Peter Visser