Mijn held Henny
Column: Peter Visser
Gepubliceerd: 11 juni 2021
Mijn Held Henny Henny was mijn jeugdheld. Wie? Henny Huisman. Henny werd ontdekt bij AZ ’67. En ik was daarbij. Hij kondigde daar tijdens een Europese wedstrijd mijn andere held aan: Andre Hazes. Hazes zong AZ, AZ, AZ in plaats van Amor, Amor Amor. Sorry, maar ik vrees nu dat dit liedje de hele dag in uw hoofd zit. Terug naar Henny, mijn held Henny. Henny presenteerde zo ongeveer alles wat ik later ook wilde presenteren: de Playbackshow, de Soundmixshow en de Supriseshow. Bij die laatste zong hij ook nog zelf de openingstune. Net als mijn andere held Hazes, hield hij ook van herhaling. Suprise, Suprise zong hij dan. Wees maar blij dat Amor, Amor, Amor in je hoofd zit, anders zou ik je nu opgezadeld hebben met de tune van de Supriseshow en dan gaat de dag er toch echt anders uit zien. Maar zijn grootste wapenfeit vond ik toch wel de moppentrommel. Met al die moppen vulde hij namelijk ook mijn trommel. Maar wat hij die kinderen allemaal kon laten zeggen, vond ik geweldig. En dan had hij ook nog Snuitje, wie wilde Snuitje niet hebben. Ik ben hele mijn leven al gek van paarden en het zou zo maar kunnen dat deze liefde ingegeven is door Snuitje. Ook dat was een liedje van mijn held Henny.
Hoe verder ik kom in deze column, des te blijer ben ik, dat ik jullie heb getrakteerd op Amor, Amor, Amor, want de melodietjes worden er niet beter op… Zijn Zaanse accent, zijn hoekige manier van presenteren, zijn flauwe grappen met de jury en de één-tweetjes met Bulletje maakten de afstand tussen ’tv personality’ en eenvoudige kijker klein. Zeker als je Willem Duys gewend bent. Natuurlijk wist ik dat ik nooit door zou breken in de de TV wereld, maar mijn held Henny liet mij op jeugdige leeftijd geloven dat alles mogelijk is. En laten we eerlijk zijn, hij is ook de persoonlijkheid, die twee Noord-Hollandse zangtalenten een podium gaf. Eentje uit Schagen en eentje uit Alkmaar. Mijn held Henny kon niet meer stuk.
De tv-wereld veranderde en mijn held Henny verdween een beetje naar de achtergrond. Prima zou je zeggen, want zo werkt het nou eenmaal. Maar mijn held Henny, dacht daar kennelijk heel anders over. Dit jaar schijnt hij zeventig geworden te zijn en doet hij verwoede pogingen zijn podium terug te veroveren. En zoals dat kennelijk gewoon is in zijn wereld, doe je dat over de rug van anderen. Ik schrok er van. Mijn held Henny schuift aan in serieuze en minder serieuze tv-programma’s om zijn boek te promoten. Niet zomaar een boek, nee zijn biografie. Heel Nederland moet namelijk lezen dat zonder zijn inbreng het tv-landschap er heel anders uit had gezien. Tenenkrommend heb ik kennis genomen van zijn schaamteloze promotie. Mijn held Hennie gleed af naar een zeer bedenkelijk niveau. Vasthoudend aan de roem van toen, schrijft hij iedereen de prullenbak in die geen ‘dankjewel’ heeft gezegd voor mijn held Henny zijn bijdrage aan het museum van Beeld en Geluid. Hij trok met gemak de kijkcijfers, die nu gelden voor het Eurovisiesongfestival en alle talentenshows waren slappe aftreksels van de zijne. En zelfs een verzonnen verhaal moet kunnen. Een relletje is namelijk altijd goed voor de verkoop. Dat je daar anderen mee schaadt, is ‘collectoral damage’.
Wat maak je je druk, hoor ik u denken, Henny Huisman is slechts een bejaarde tv-personality, die de roem van weleer mist. Natuurlijk is dat zo. Meende u misschien dat ik sceptisch was in het begin van de column, het tegendeel is waar. Henny was echt mijn held en deze week heeft hij zich ontdaan van deze rol en dat is schrikken zeg. Sinds deze week weet ik, dat het artiestenleven wel moet lopen volgens de regels van mijn held Henny. Als je ooit gelachen hebt om een mop uit de moppentrommel en je hebt ‘held Henny’ daar niet voor bedankt, dan rest slechts hel en verdoemenis. En sinds deze week, weet ik ook dat House for Sale nooit een hit was geworden, zonder het fantastische drumwerk van ‘held Henny’. Ik hoop maar dat Margriet Eshuis hem daar wel de credits voor gegeven heeft, want anders zou dat een enorme smet opleveren op haar glansrijke carrière. Mijn held Henny is sinds vandaag held af.
Nu weet ik wel, dat ik beginnend columnist ben, in een beginnend Flessenpost uit Alkmaar en dat de kans klein is dat hij dit leest. Maar mocht u hem kennen, wilt hem dit dan laten lezen. Hij moet toch weten dat er iemand op deze wereld is, die walgt van zijn schaamteloze boek. Koop het boek niet, zou ik u bijna willen aanraden. Misschien kan hij dan de hele oplage versnipperen en er een zacht bedje van maken voor in het stalletje van Snuitje en als hij nog een paar snippers overheeft kan hij daar zijn kussen mee vullen. Daarin kan hij dan zijn hoofd verbergen en zich diep schamen. Gelukkig is mijn andere held van deze column fier overeind gebleven. Amor, Amor, Amor.
Peter Visser