Stemmen
Column: Milo Berlijn
Gepubliceerd: 24 november 2023
Afgelopen woensdag was het weer zover! We mochten weer een vakje inkleuren op een wat mij betreft nog grotere kandidatenlijst dan de verkiezingen ervoor. Overigens ben ik wel een echte romanticus die de papieren versie en het houten rode potlood, naast het Molencomplex Kinderdijk-Elshout, de van Nelle fabriek in Rotterdam of de Hollands waterlinies, graag tot Werelderfgoed wil laten benoemen. In het geweld van AI, digitalisering, computerisering en robotisering is het heerlijk om een keer in de twee jaar een enorme lap papier te ontvouwen en een rood vakje in te kleuren. Die lap papier mag wel iets kleiner maar sommige partijen hebben iets te veel vertrouwen in hun eigen principes en kunnen en beschikken over weinig realiteitszin. Hoe bedenk je dat je met het huidige aantal van 5 zetels een kleine 35 kandidaten op je lijst moet zetten? Het getuigt in ieder geval van lef en durf!
Stemmen vergelijk ik een beetje met een begrafenis of crematie. Voor aanvang ontvang je een sexloze envelop met een uitnodiging. Daags van tevoren leg je paspoort en stemkaart klaar en verifieer je even de stemlocatie. Je gaat er gehaast en met tegenzin heen, baalt van de enorme rij die er staat maar bent blij verrast als je je buren en andere bekende ziet staan. Achter elkaar sta je in de lange rij te wachten maar kun je sinds lange tijd weer eens bijpraten over de familiezaken en buurt thematieken. Hey… wat leuk! Long time no See! Hoe gaat het met de kids? Bevalt de woning? Is dat speeltuintje nou al eens klaar en wanneer starten ze met de het laatste deel van de straat? Je houdt elkaars plekje als je ‘buur’ plots naar de WC moet, hebt er geen probleem als er iemand ‘voordringt’ en je maakt luidkeelse grappen als de buurvrouw van nummer 14 niet doorschuift in de rij. En je wordt door iedereen die je kent begroet met een glimlach en af en toe een hand. En verassend genoeg vraagt niemand op wie je gaat stemmen, omdat dat waarschijnlijk te privé is!
Zonder dat je het doorhebt schuif je langzaam en op een hele prettige manier maar naar de ‘intakebalie’. Daar zitten de ‘professionals’ die je vriendelijk om je paspoort vragen en je foto’s controleren door heel serieus en wat bozig, 3 keer, van het paspoort naar je hoofd te kijken. Klaarblijkelijk is dat het meest serieuze ding in de procedure! En als alles klopt, loop ik vol zelfvertrouwen naar het stemhokje. Je ontvouwt de lap papier, mede omdat je toch denkt dat dat moet en kleurt het gewenste vakje met het rode potlood in. Dat hokje is overigens niet gemaakt voor mensen van mijn lengte en dus stem ik al jaren op de toppen van mijn tenen! Je moet wat over hebben voor de democratie!
Na het kleuren probeer je het biljet weer op de juiste manier op te vouwen. Dat doet me altijd denken aan de gele Michelin routekaarten die voor aanvang van onze vakantie keurig netjes en gerangschikt in de portier van de bijrijder zaten. Op de terugweg was dit echter grote bij elkaar gedrukte prop met papier, omdat er zoveel ergernis was tijdens de rit tussen Pa en Ma over de route, dat geen van beide de zin en het geduld had om ze netjes op te vouwen. En zo geschiedde ook met mijn stembiljet van 2023. Na 3 pogingen werd het met een lichte dwang in het te smalle geloof gedrukt. En nu maar hopen dat jouw partij de grootste wordt.
En op de terugweg loop je met je buren mee terug naar huis en neem je op jouw huisnummer afscheid van elkaar. Mooie avond… geniet ervan. Je hebt weer heel veel bekende gezien en gesproken, hebt je taak volbracht en hebt respect getoond voor het democratische systeem! En ook op de terugweg waagt niemand zich aan de vraag op wie je hebt gestemd. Politieke voorkeuren zeggen wat mij betreft ook niets over de persoon of andersom!
En om het saamhorigheidsgevoel, net als op een begrafenis of crematie, te vergroten zou ik een ding willen toevoegen aan deze prachtige stem traditie! Zorg voor aanvang voor wat koffie, thee en een stukje cake of een koek!! En als de stemdienst voorbij is, zou het helemaal niet zo gek zijn als we nog een borrel en een bitterballetje kunnen nuttigen. We moeten meer in gesprek en lachen met elkaar. Contact maken is key in onze SAMENleving. We moeten conflicten of tegenstellingen omzetten naar aardig zijn en respect. En dat kan onder andere door van het stemmen een veel groter, leuker en saamhoriger ding te maken.
Voordeel is dan ook dat het stembiljet bij de volgende verkiezingen een stuk kleiner is omdat we het wat meer en vaker eens zijn met elkaar!
Gemeente; bedankt!
Het was weer super georganiseerd!
Nu het aperitief en de borrel nog.
Milo Berlijn
Deel
