We hebben soms geen idee
Column: Fernando Jonker
Gepubliceerd: 22 april 2022
Ziek zijn is niet leuk. Ziek zijn is ellendig. Ziek zijn is vreselijk. Maar één ding waar ziek zijn wel goed voor is, dat je je weer beseft hoe fijn het is om niet ziek te zijn… Vorig jaar schreef ik een column over Pasen. Een Pasen om nooit meer te vergeten. Dit jaar was het een Pasen wederom om nooit meer te vergeten. Om ons heen hoor ik veel mensen die last hebben van de griep. Daar waar griep met de noorderzon leek te zijn vertrokken, daar komt de griep nu weer om de hoek kijken. Wat begon met een hoofdpijn en een beetje een zere keel daar, eindigde op de bank als een figurant in mijn eigen leven.
Nu een week verder besef ik mij hoe fijn het is dat je je ding kan doen zonder pijn, zonder misère. Je geniet bewust van het niet ziek zijn. En je bent superblij dat je weer aan het werk kan en mag. En wat de reden ook is geweest van het ziek zijn, al is het inderdaad een reden is zodat je je weer beseft hoe fijn het is dat je niet ziek bent. Lang verhaal kort, ik ben er weer. Nog niet 100%, maar het begin is er! Maar hoe ziek ik ook was of ben geweest, het was van korte duur. Intens, maar niks vergeleken bij het verhaal wat mij ten gehore kwam afgelopen week.
Ik beschouw Mark en mijzelf als twee jonge ondernemers. Ondertussen mogen we ook wel succesvolle ondernemers zeggen. Maar met nog veel uitdagingen voor ons en nog een hoop levenslessen te leren. Tijdens een gesprek met een persoon die al aardig wat levenservaring heeft en bewezen heeft succesvol te zijn kom je er achter dat hoe goed, of succesvol je ook bent, dat succes in het niet valt wanneer één van je dierbaren ziek is. Maar dan niet een of andere griep maar een behoorlijke gradatie zwaarder…
Het verhaal greep mij aan. Het greep mij aan om verschillende dingen. Maar een van dingen is dat de persoon die het mij (ons) vertelde een persoon is waar ik soort beeld van had gecreëerd puur door verhalen en anekdotes. Een aanzienlijk persoon. Met een eigen idee over het leven, over bedrijfsvoering en ook een persoon getroffen door Corona en maatregelen die daarop volgde. Ik weet dat mensen vaak wat te zeggen hebben. Mensen kunnen oordelen, misgunnen en kunnen van aannames uit gaan. Maar soms hebben mensen ook geen idee. Puur door interesse vroeg ik naar het verhaal achter de dierbare van deze persoon. En hij koos ervoor dit met ons te delen. Hoe gek ook dacht ik, “weten mensen wel wat deze persoon is overkomen”? En is het wel terecht wat sommige mensen van deze persoon denken of roepen? Laat staan oordelen. Dat alles weet ik eigenlijk niet.
Wat ik wel weet is dat ik met een persoon heb gesproken die totaal niet voldeed aan het beeld wat ik van hem had voordat ik dit gesprek inging. En het leerde mij ook gelijk weer een les. Oordeel niet te snel. En wat je ook vindt van iemand, hou het voor je… en voordat je iets van iemand vindt, voer eerst eens een gesprek met iemand voordat je met je mening klaar staat. Wij mensen hebben soms echt geen idee…
Terwijl sommige mensen soms eerst eens beter zouden moeten weten…