Maar het smijten met gemeenschapsgeld lijkt hier een vast patroon. En die miljoenen die door Alkmaars neus zijn geboord? Ach, wie laat daar nog een traan om. Tranen zijn voor de jongeren die naar een woning snakken.

we hebben een liefdevolle relatie en voor hem ben ik naar Engeland verhuisd. We gaan trouwen en praten heel open over de vraag wat een huwelijk met onze liefde doet. Zoveel gelukkig getrouwde mensen kennen we niet. Toch willen we een levenslange verbintenis met elkaar, Wills?

hij is creatief, betrokken, zorgzaam en toch knaagt er na een jaar iets over de toekomst. Zijn ongeduld is uitputtend — in de rij op Schiphol, aan de telefoon met een helpdesk, in het verkeer, en soms tegen mij, zodra iets niet loopt zoals hij wil. Uit het niets flipt hij: bazig, bits, soms ronduit gemeen. Ik blijf uiterlijk rustig, probeer te sussen, het helpt niets. Tegenwoordig mijd ik hem tot de storm is gaan liggen. Spijt toont hij niet. Kan iemand als hij echt veranderen, en hoe dan?

Dat mensen de neiging vertonen om de huid te verkopen voor de beer geschoten is, duidt op een menselijke dwaling.

Een beetje snotterig zit ik achter mijn computer. Aan het werk maar ook ziekjes. Met nog zoveel zaken op mijn to-do lijstje. Een beetje niet lekker zijn is soms best handig om al dat heilige moeten een tandje terug te schroeven. Dus ik heb de hoofd- van de bijzaken gescheiden en werk het lijstje in volgorde van belangrijkheid af.

Mijn vriendin doet het meeste thuis en dat is voor niemand leuk. Als ik het niet precies doe zoals zij wil is het niet goed genoeg. Gewone dingen zoals boodschappen wegzetten. Dan zakt de moed mij in de schoenen. We praten wel maar heb je tips wat ik kan doen met mijn gevoel dat ik het niet goed doe waardoor zij de ‘mental load’ alleen draagt. Wacht je reactie met spanning af want je kunt heel direct zijn, Wills.

Ik durf ze niet eens meer te vertellen wat wij vroeger deden als een horloge stilstond en we geen idee hadden van de tijd. Dan draaiden we, op de zwarte bakelieten telefoon in de gang, het nummer 002, om daar te horen: “Bij de volgende toon is het twaalf uur, dertien minuten en twintig seconden”.

In De Alkenaer golft een lachsalvo op zijn eerste grap. Zijn snelheid en mimiek klopt en Jelle kijkt guitig de sfeervolle salon in (want De Alkenaer is echt geen zaaltje) en solliciteert naar meer.

Soms heb ik de behoefte om de politiek even te laten voor wat ze is. Het gekrakeel komt me dan de strot uit, en ik laat het gaan zoals het gaat.

De middeleeuwen zijn reeds lang voorbij, de vakbekwaamheid kent in zekere zin een achteruitgang en ook de gilden zijn reeds lang verleden tijd. Pleidooien zijn er door de eeuwen heen altijd wel geweest en wie de meeste stemmen binnenhaalde, was verzekerd van een baan.

Ik wil al jaren weg bij mijn onverschillige en egoïstische man. Nu hij dementeert ben ik mantelzorger geworden van iemand van wie ik niet meer houd.

Terwijl ik dit schrijf worden de laatste stemmen geteld, was de PVV net nog iets voorbij D66 in het aantal stemmen en loopt D66 nu weer in. Als dit morgen in 't Flesje staat, dan weten we hoe en wat. Hoewel, dan komen de briefstemmers nog en dan kan het net weer anders uitpakken met zulke kleine verschillen. Hoe dan ook is het bijzonder: zo weinig verschil tussen twee partijen die zo verschillend zijn.

Er kwam een vader binnen met een dochter, van naar ik schat een jaar of tien. Nou had ik nog een klein gedichtje over een lekkere oude trui.

In onze gemeenteraad zitten partijen die zich zoals gezegd erg bezorgd maken over het lot van de Gazaanse bevolking en zich boos maken over al het geweld dat het Israëlisch leger gebruikt. Maar er zijn ook partijen die zich ontfermen over de Joodse en Israëlische bevolking en zich boos maken om de uit het hele conflict oplaaiende Jodenhaat, ook hier in Nederland en in Alkmaar.

Ook Victor laat zich niet onbetuigd. Heeft hij om zijn nek een molensteen hangen (van 50 naar 30 kilometer per uur), heeft hij nu ook nog te maken met een blok aan zijn been. Waardoor zijn gangen nog meer beperkt gaan worden en hij mogelijk op termijn met zijn rollator naar het Stadhuis gaat lopen. 'Autootjes pesten, onnodig wachten voor mensen die linksaf willen',  terwijl hij vaak rechts denkt. Het is een kwestie van afwachten, gelijk ook het rechtdoor gaan bij de Bergerrotonde een ander heet hangijzer is.

Het loopt niet lekker met ons deze vakantie en we maken steeds vaker ruzie. Waarover is nu niet belangrijk. Onze kinderen voelen het haarfijn aan en de jongste vraagt geregeld waarom we onaardig doen tegen elkaar. Soms denk ik dat ze oud genoeg zijn om het te begrijpen en sta ik op het punt om het voorzichtig uit te leggen Zal ze niet geruststellen, maar dan snappen ze waar het om gaat. Ben jij bereikbaar deze herfstvakantie, Wills?

In Alkmaar-Zuid (waar ik woon) haalt 48% van de volwassenen de beweegnorm niet. Dat is schrikbarend veel. Niet voldoende bewegen vergroot de kans op vallen, vergroot de kans op overgewicht en verschillende ziektes zoals hoge bloeddruk en diabetes type 2.

Ik reisde als negentienjarige met de trein naar Duitsland. Beiden begonnen we aan een avontuur, dat ons leven zou veranderen.

Ik had gekookt en ging vroeg naar bed. De volgende ochtend was hij teleurgesteld: zijn thuiskomst had volgens hem ‘feestelijker’ mogen zijn.

Het vertrouwen in de Politiek in Nederland is gedaald tot 4 %. En dan moet je maar gaan afwachten wat straks de uitkomst zal gaan worden. Dat de roep om een ander bestuur steeds luider wordt, daar valt niet aan te ontkomen. En het is lang geleden dat de uitspraak van voorheen weer zijn opwachting gaat maken.

De stem werd iets luider en ineens hoorde ik hard achter me: Halloooo, Frau mit Huuuund....!!!!! Oh, het was voor mij.

Sinds wij twee auto’s voor de deur hebben kom ik niet veel meer in de trein, eigenlijk alleen als ik in het centrum van Utrecht of Amsterdam moet zijn. Dan is het wel handig, en voor de prijs van een Amsterdamse parkeergarage kan je twee keer met de trein heen en weer.

En wordt de strijd geregeld in het Gemeentehuis beslist. Waarbij de Gemeenteraad regelmatig van zich laat horen. En ook de kwesties als zodanig bij menigeen de haren laat rijzen. Alkmaar viert feest. En dat zal men weten ook. Hele volksstammen maken zich op om zich feestelijk te gaan vermaken.

Helaas toont vriendin steeds minder interesse, zij vond mijn vollere lichaam mooier en aantrekkelijker. Een aanslag op mijn zelfvertrouwen en ben verdrietig en vrees dat het tussen ons voorbij is, tenzij ik weer kilo’s aankom. Wills?

Toen Marcel vertelde dat hij de CD ‘Stay’ misschien wel beter vond dan You, heb ik die meteen gekocht op een tweedehands site. Ik werd van mijn stoel geblazen, niet normaal zo goed. De leadzanger is bescheiden, heeft niets met roem.

Wie eenmaal de smaak van macht te pakken heeft, vindt het lastig de vinger niet weer in het suikerpotje te steken.

Blijkbaar hecht hij meer aan kwaliteit van relaties dan aan een luxe levensstandaard. Verhuizen voor de carrière van één van beiden — en de partner die zich aanpast — is één van de lastigste lakmoesproeven voor een relatie.

Hij stond in tweestrijd. Had het heft van zijn zwaard in zijn hand. En diende met een oplossing te komen. Zijn naam: Salomon. Een koning weliswaar, dat nam niet weg dat ook hij simpelweg een mens was. En mensen dienen nu eenmaal in hun leven beslissingen te nemen. Dat hem dit zwaar viel was voorspelbaar, dat hij een besluit had genomen het gevolg van het aanhoren van beide partijen. Maar dat dit hem zoveel moeite zou gaan kosten, ook dat had hij niet voorzien.

Feit is, dat ik vorige week zo overliep op mijn werk, dat ik geen column kon aanleveren. Nu weet je vast wel dat ook bij mij thuis de kachel moet blijven roken, dus soms moet het liefdewerk oud papier wijken voor de commercie. Maar ik doe best veel voor niets, zo ben ik ook nog betrokken bij mijn buurt, help ik her en der een handje en ben ik bestuurslid van de Stichting ter behoud van de Ruïnekerk. En ja, ik heb een meer dan fulltime baan, een functie die ook nooit indut. Dus zo blijven je dagen wel gevuld. En je avonden en soms de nachten.

als “het is voor mijn ex” een explosie veroorzaakt en het startsein is voor release the dogs of war — dan sneuvelt er meer dan alleen een eettafel. Je reactie is eh, heftig. Eerst was je blij dat je vriend iemand voor de tafel vond. Dus buitengesloten zijn is niet je probleem. Wat wringt, zeg je zelf, is dat de tafel uitgerekend naar háár gaat.

Die stém! “Ja”, zei Piet. “Waarschijnlijk herken je mij van de luisterboeken van Dan Brown, want die heb ik ingesproken.” Deze alleskunner zou een hoofdrol moeten krijgen in een Nederlandse film, dacht ik.

De volgende ontmoeting met datzelfde apparaat was minder geestig. Het ding staat in een winkel, niet bepaald veilig. Maar maak je geen zorgen: als er iemand beroofd wordt, komt er vast een commissie die er heel lang over vergadert. Dan is alle winst weer verdwenen.

De veiligheid van vrouwen en meisjes is een verantwoordelijkheid van ons allemaal. Het wordt tijd dat we hen ervan doordringen dat een vrouw geen lustobject is, geen voorwerp is dat je je kunt toe-eigenen voor eigen onbedwingbare lusten of frustraties. Het wordt tijd dat de ouders van nu, het onderwijs, de sportverenigingen en de maatschappelijke instanties, zich uitspreken en de jongens en mannen aanspreken op ongewenst gedrag.

Elke dag dat we niets doen, sterven er mensen in Gaza: onschuldige mannen, maar vooral vrouwen en kinderen. Als vader van twee jonge kinderen raakt het me in mijn hart: de beelden van kinderen die zijn vermoord, die dreigen te sterven van de honger of die zwaar verminkt zijn. Op zondag 5 oktober kunnen we opnieuw een Rode Lijn trekken. Na twee Rode Lijn-demonstraties in Den Haag is het nu de beurt aan Amsterdam. Ik hoop dat Alkmaar voor die tijd ook kleur heeft bekend en net als veel andere gemeenten in Nederland haar standpunt over Gaza heeft uitgedragen.